بررسي شاخص هاي توسعه در مناطق مرزي در راستاي تحقق امنيت پايدار (مطالعه موردي شهرستان هاي مرزي استان آذربايجان غربي)

از آنجايي که توسعه در زمان ها و مکان هاي مختلف در بين مناطق به صورت يکسان صورت نگرفته است در هر مقياسي نابرابري هاي منطقه اي در کشورها زياد بوده و در زمينه شاخص هاي مختلف مناطق ويژه اي موقعيت ممتازتري نسبت به ساير مناطق دارند. بنابراين، مطالعه نابرابري هاي اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و سياسي در ميان گروه ها، قشرها، اقوام و نيز مناطق جغرافيايي با تقسيمات در يک کشور يکي از کارهاي ضروري و پايه اي براي برنامه ريزي و اصلاحات به منظور تامين رشد اقتصادي و تحقق امنيت پايدار به ويژه در مناطق حساس است. هدف پژوهش حاضر بررسي تفاوت ها و نابرابري ها بين شهرستان هاي مرزي استان آذربايجان غربي از نظر وضعيت و سطح برخورداري از 63 شاخص که شامل شاخص هاي اقتصادي، اجتماعي، آموزشي و کالبدي و رتبه بندي اين شهرستان ها از نظر ميزان برخورداري از شاخص هاي يادشده مي باشد. نوع پژوهش کاربردي و روش آن نيز تحليلي- مقايسه اي است. براي تجزيه و تحليل اطلاعات نيز از روش هاي الکتر و تاپسيس، که از روش هاي تصميم گيري چندمعياره مي باشند، استفاده شده است. با توجه به نتايج به دست آمده از بررسي ها مشخص شد که شاخص هاي توسعه در ميان شهرستان هاي اين استان به صورت متعادل توزيع نشده است و شهرستان هاي پيران شهر، سردشت و اروميه به ترتيب در جايگاه اول تا سوم از لحاظ برخوداري از اين شاخص ها داراي وضعيت فرا برخودار مي باشند. در مقابل، شهرستان هاي ماکو، اشنويه و چالدران داراي وضعيت نابرخوردار از لحاظ برخورداري از شاخص هاي مورد مطالعه مي باشند. همچنين، با توجه به نتايج روش تاپسيس از لحاظ برخورداري از شاخص هاي آموزشي شهرستان سردشت، شاخص هاي اجتماعي اشنويه و نيز شاخص هاي اقتصادي و کالبدي شهرستان اروميه در جايگاه نخست قرار گرفته اند. رتبه بندي شهرستان ها در اين پژوهش مي تواند در بهينه سازي وضع موجود و ساماندهي سطوح توسعه و امنيت پايدار در اين استان موثر باشد.