بررسي تطبيقي سياست هاي فرهنگي ايران و ايتاليا در حوزه کتاب، کتابخانه و کتابداري

مقدمه و هدف پژوهش: امروزه مديريت فرهنگي بدون توجه به سياست هاي فرهنگي ساير کشورها و ميزان تاثير آن بر فرهنگ بومي و ناديده انگاشتن شرايط محيطي، رويکرد استراتژيک نبوده و هرگز نمي توان از اين طريق به اهداف غايي فرهنگي دسترسي پيدا کرد. هدف اين پژوهش اشاره به همپوشاني و تشابهات فرهنگي در حوزه کتابخانه و کتابداري دو کشور ايران و ايتاليا است که هر دو از تاريخ و پيشينه فرهنگي چندين هزارساله برخوردار هستند.
اين مقاله نقش سياست هاي کتابخانه اي را در بهبود دسترسي به دانش به منظور توسعه فرهنگي را بررسي نموده و با در نظر گرفتن سياست هاي مربوط به کتابخانه ها را به عنوان چارچوب کلي و بافتي، مشخص مي سازد که اين سياست ها به عنوان ابزاري جهت دستيابي موثر به دانش و سهيم بودن در آن، در دنياي معاصر و براي کشورهايي را که در اين زمينه داراي کمبود هستند موردنياز هست. همچنين با بررسي اقدامات لازم از نظر قوانين، سياست ها، تسهيلات و زيرساخت هايي که اساس توسعه ارتباطات ملي و منطقه اي جهت به اشتراک گذاري منابع محسوب مي شوند، چالش هاي موجود در راه دستيابي به اهداف و سياست هاي کتابخانه اي را شناسايي و تحليل مي کند.
روش پژوهش: روش انجام اين پژوهش «تحليل محتوا» است. واحد ثبت براي تحليل محتوايي، موضوع و اهداف و براي تحليل واژگاني، کلمه هست. براي جمع آوري اطلاعات از فيش برگه و سياهه وارسي جهت ثبت و ضبط، مقايسه و ارزيابي استفاده شد. روش گرد آوري اطلاعات پژوهش به صورت کتابخانه اي در بين اسناد و مدارک مرتبط کليه سياست هاي اتخاذ شده در بخش کتابخانه و کتابداري و علي الخصوص در دو مورد‍ کتابخانه هاي ملي و عمومي دو کشور ايران و ايتاليا به عنوان جامعه آماري است.
نتيجه گيري: اين پژوهش تاکيد مي دارد که اهداف توسعه بدون در نظر گرفتن تاثير متقابل و ارتباطات موثر درون و بين قاره اي، بدون مقايسه وجوه اشتراک و افتراق برنامه ها و بدون کشف نقاط قوت و ضعف دوجانبه و يا چندجانبه امکان پذير نيست و در پايان سعي در ارائه چارچوب نظري براي اجراي سياست ها در سطوح مختلف و هماهنگ دارد.