بررسي رابطه رضايت شغلي با رضايت از زندگي در کارکنان دانشگاه علوم پزشکي استان سمنان

مقدمه و هدف پژوهش: هدف اصلي تحقيق حاضر بررسي رابطه بين رضايت شغلي با رضايت از زندگي در کارکنان دانشگاه علوم پزشکي استان سمنان مي باشد.
روش پژوهش: اين پژوهش از نظر هدف کاربردي و ازنظر جمع آوري داده ها، توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري شامل 1778 نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکي استان سمنان مي باشد که از اين تعداد 316 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش، دو پرسشنامه استاندارد رضايت شغلي JDI و رضايت از زندگي MSLSS بوده است. روايي پرسشنامه ها با استفاده از روش روايي محتوي و با نظر چندين صاحب نظر در حوزه مديريت پس از اعمال اصلاحات مورد تائيد قرار گرفت. براي حصول از پايايي پرسشنامه هاي تحقيق نيز از آزمون آلفاي كرونباخ بهره گرفته شد كه ضريب آلفاي كرونباخ براي پرسشنامه رضايت شغلي 0.93 و پرسشنامه رضايت از زندگي 0.78 به دست آمد و بدين گونه دو ابزار تحقيق تائيد و در اختيار پاسخگويان قرار داده شد. به منظور تجزيه و تحليل داده هاي حاصل از پژوهش از آزمون t تک نمونه اي و ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد.
نتيجه گيري: نتايج به دست آمده نشان داد سطح رضايت زندگي و سطح رضايت شغلي کارکنان دانشگاه علوم پزشکي مطلوب مي باشد همچنين رابطه مثبت و معناداري بين رضايت شغلي با رضايت از زندگي در کارکنان دانشگاه علوم پزشکي استان سمنان وجود دارد.