بررسي ويژگي هاي فضاهاي اجتماعي مناسب در ايجاد حس تعلق به محله (مورد مطالعه: منطقه 2 شهرداري تهران)

مقدمه و هدف پژوهش: بي شک حس تعلق افراد به مکاني که در آن زندگي مي کنند، عامل مهمي در جهت پديد آمدن حس مسووليت پذيري و در نتيجه حل بسياري از مشکلات محله توسط ساکنين مي گردد. متاسفانه با گسترش شهرها شاهد کم رنگ تر شدن اين حس و نوعي بي تفاوتي نسبت به محله در ساکنين مي باشيم. هدف از اين پژوهش شناخت ويژگي هاي فضاهاي اجتماعي مناسب در ايجاد حس تعلق به محله مي باشد.
روش پژوهش: اين پژوهش از نوع پيمايشي است که جامعه آماري منطقه 2 شهرداري تهران بوده و بر اساس نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي 411 نفر از افراد بالاي 18 سال به عنوان نمونه آماري انتخاب شده اند. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه محقق ساخته است. جهت تحليل نتايج از آزمون همبستگي پيرسون، تحليل واريانس و رگرسيون چند متغيره در نرم افزار spss بهره گرفته شده است.
يافته ها: بر اساس نتايج، نظم، امنيت، دسترسي، خوانايي، پيوندهاي اجتماعي و کنترل اجتماعي غيررسمي ارتباط معناداري با حس تعلق افراد به محله داشته اند. تحليل رگرسيون نشان مي دهد که متغيرهاي اصلي تحقيق 78 درصد از تغييرات حس تعلق به محله را تبيين مي کنند.
نتيجه گيري: در مجموع پيوندهاي اجتماعي و خوانايي محله از مهم ترين ويژگي هاي فضاي اجتماعي در ايجاد حس تعلق به محله مي باشند که لزوم برنامه ريزي و مديريت فضاهاي محله را در کنار وجوه کالبدي آن نشان مي دهد.