استفاده مستقيم از نتايج شبيه سازي زلزله در تحليل خطر احتمالاتي وابسته به زمان مطالعه موردي تهران

در تحليل خطر مرسوم براي برآورد عدم قطعيت موجود در حرکت زلزله به طور متداول از روابط کاهندگي استفاده مي شود. اين روابط کاهندگي معمولا با استفاده از شتابنگاشتهاي زلزله هايي که در گذشته واقع شده و ثبت گرديده اند، به دست مي آيند. از آنجا که در مناطق نزديک به گسل تاريخچه ثبت رکورد زلزله در سراسر دنيا بسيار اندک است، نقص عمده اکثر روابط کاهندگي، عدم کارآيي مناسب آن ها در حوزه نزديک گسل مي باشد. در اين مطالعه براي پرهيز از کاستي هاي روابط کاهندگي مرسوم در حوزه نزديک، نتايج شبيه سازي صورت گرفته در مطالعات گذشته ([1] و [2]) بدون تبديل آن ها به رابطه کاهندگي، به طور مستقيم در برآورد تحليل خطر احتمالاتي تابع زمان (غيرپواسوني) گسل شمال استفاده شده است. گسل شمال تهران از شمال شهر تهران عبور مي کند که در صورت گسيختگي محتمل، قطعا اثرات حوزه نزديک در شهر تهران ديده خواهد شد. اين مساله ضروت توجه ويژه به حرکات حوزه نزديک در برآورد خطر احتمالي ناشي از فعاليت اين گسل را نشان مي دهد.