تاثير قانون هدفمندسازي يارانه ها بر مصرف انرژي خانوار (مطالعه موردي: شهر اصفهان)

در ميان بخش هاي اقتصادي كشور، بخش خانگي از بزرگ ترين مصرف كنندگان نهايي انرژي است و شدت انرژي آن برخلاف ساير بخش ها داراي روندي صعودي است. در اين راستا، قانون هدفمندسازي يارانه ها از اقدامات اساسي دولت نهم است كه از جمله اهداف دولت از اجراي آن، كاهش مصرف انرژي بخش خانگي بوده است. هدف از پژوهش حاضر، تبيين تاثير اجراي قانون هدفمندسازي يارانه ها بر ميزان تغيير مصرف برق و گاز طبيعي خانوارهاي شهر اصفهان بوده است.
داده هاي مورد نياز علاوه بر استفاده از روش ميداني از طريق مدارک و اسناد سازماني با مراجعه به شرکت توزيع برق شهرستان اصفهان گردآوري شده است. نمونه منتخب در روش نگرش سنجي، شامل 103 خانوار و در روش کارايي سنجي شامل 365 خانوار ساکن در مناطق چهارده گانه شهر اصفهان بوده است که به روش تصادفي طبقه بندي شده متناسب، انتخاب شده اند. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از روش هاي آماري توصيفي و استنباطي صورت گرفته است. نتايج حاصل نشان مي دهد مطابق با اظهارات خانوارهاي اصفهاني، پس از اجراي قانون هدفمندسازي يارانه ها، مصرف برق و گاز طبيعي آن ها، كاهش معناداري نداشته است. تجزيه و تحليل داده ها و آمارهاي رسمي پژوهش نيز مويد عدم كاهش معنادار مصرف برق خانوارها پس از اجراي قانون بوده است. همچنين نتايج حاکي از عدم وجود تفاوت ميان مناطق شهري از نظر ميزان كاهش در مصرف برق خانوار و وجود تفاوت از نظر ميزان كاهش در مصرف گاز طبيعي خانوار پس از اجراي قانون بوده است.