تاثير شيوه هاي جديد آموزش بر خلاقيت و پيشرفت تحصيلي دانشجويان

زمينه: روش تدريس مناسب از مهم ترين پايه هاي کيفيت بخشي آموزش محسوب مي شود. بسياري از روان شناسان تربيتي و مربيان آموزشي اعتقاد دارند، موقعيت يادگيري بايد چنان سازماندهي شود که هر شاگرد بر اساس توانايي هاي خود به فعاليت بپردازد.
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير به کارگيري روش هاي مختلف تدريس (سنتي، پرسش شفاهي، نمايش علمي و مباحثه گروهي) بر خلاقيت و پيشرفت تحصيلي دانشجويان مراکز تربيت معلم انجام شد.
روش: پژوهش به روش نيمه تجربي انجام شد. جامعه آماري، دانشجويان رشته هاي مختلف مراکز تربيت معلم استان البرز بودند که با روش هاي نمونه گيري تصادفي طبقه اي متناسب، تعداد 270 نفر نمونه انتخاب شدند. ابزار استفاده شده در اين تحقيق پرسشنامه خلاقيت عابدي و آزمون محقق ساخته پيشرفت تحصيلي بود. به منظور آزمودن فرضيه هاي تحقيق از روش آماري تحليل کوواريانس چند متغيري (مانوا)، تحليل کوواريانس يک راهه (آنوا) و آزمون تعقيبي توکي استفاده شد.
يافته ها: يافته ها حاکي از آن بود که ميزان خلاقيت و پيشرفت تحصيلي دانشجويان با توجه به روش هاي مختلف تدريس (سخنراني، پرسش شفاهي، نمايش علمي و مباحثه و مشارکت گروهي) متفاوت است. همچنين نتايج تحليل داده ها نشان داد خلاقيت و پيشرفت تحصيلي دانشجويان با روش مباحثه و مشارکت گروهي بيشتر از ساير روش ها افزايش نشان داده است. بر همين اساس به ترتيب روش هاي نمايش علمي، پرسش شفاهي و روش سنتي (سخنراني) بر خلاقيت و پيشرفت تحصيلي دانشجويان تاثيرگذار بوده است.
نتيجه گيري: دانشجوياني که با شيوه هاي جديد آموزش مي بينند پيشرفت تحصيلي و خلاقيت بالاتري از خود نشان مي دهند.