در سال 1391-1390 در 5 ايستگاه در رودخانه دز نمونه برداري در دو فصل زمستان و تابستان با چهار تکرار با استفاده از سوربر و گرب پترسون با سطح مقطع 225 سانتي متر مربع صورت گرفت. از سه تکرار براي شناسايي و شمارش ماکروبنتوزها و از يک تکرار براي تعيين دانه بندي و درصد مواد آلي رسوبات استفاده شد. جهت اندازه گيري ميزان مواد آلي از روش فيزيکي سوختن در کوره الکتريکي و به منظور آناليز دانه بندي رسوبات از روش سري الک استفاده شد. پارامترهاي فيزيکو شيميايي آب نيز اندازه گيري شد. در طول دو فصل نمونه برداري جمعا 18 گونه از 5 رده جانوري ماکروبنتوز ها شناسايي و شمارش شدند. در بين رده هاي شناسايي شده بيش ترين درصد فراواني مربوط به رده کم تاران با 80 درصد و پس از آن ها رده شکم پايان با 14.5 درصد بوده است. در کليه ايستگاه ها به جز ايستگاه 4، غالبيت با رده کم تاران بود. بر اساس محاسبات شاخص BMWP کيفيت آب در محدوده مورد نظر در دو طبقه کيفي طبقه بندي شد. بدين صورت که در دو فصل و کل دوره مطالعاتي ايستگاه 2 و 3 در طبقه کيفي ضعيف و ايستگاه هاي 1 و 5 در طبقه کيفي بسيار ضعيف طبقه بندي شدند. همچنين بر اساس نمره متوسط هر تاکسون (ASPT) ايستگاه هاي 1، 2، 3 و 5 در طبقه کيفي احتمال آلودگي شديد قرار گرفتند. به علت عدم وجود هيچ گروه جانوري در ايستگاه 4 اين ايستگاه به عنوان ايستگاه Azoic معرفي شد.