بررسي وضعيت سلامت رواني در دانشجويان دانشگاه علوم پزشکي واحد بين الملل آبادان و برخي عوامل مرتبط با آن در سال 1390 (مقاله کوتاه)

سلامت رواني دانشجويان، يکي از مسائل اساسي زندگي دانشجويي است، که توجه به آن در رشد و توسعه جامعه اثر مستقيم دارد و پرداختن به آن شرط اصلي بهره وري از نيروي کارآمد و تحصيل کرده است. هدف از اين مطالعه بررسي سلامت روان دانشجويان دانشگاه علوم پزشکي واحد بين الملل آبادان و برخي از عوامل جمعيت شناختي مرتبط با آن بوده است. اين مطالعه توصيفي مقطعي بود. جامعه شامل کليه دانشجويان دانشگاه علوم پزشکي واحد بين الملل آبادان بود که از ميان آنان 165 نفر افراد نمونه به صورت طبقه اي انتخاب گرديد. روش جمع آوري داده ها با استفاده از پرسش نامه سلامت عمومي (GHQ-28) و پرسش نامه جمعيت شنا تي بود. براي تعيين دانشجويان مشکل دار و بدون مشکل از نقطه برش 23 و براي هر کدام از حيطه ها نيز از نقطه برش 6 استفاده شد. داده ها از طريق آمار توصيفي (درصد، فراواني، ميانگين و انحراف معيار) و استنباطي (t-test و ضريب همبستگي) در نسخه 15 نرم افزار SPSS تجزيه و تحليل شد. يافته ها نشان مي دهد که شيوع اختلالات رواني در 163 دانشجوي (48 مرد و 115 زن) 2.5 درصد بوده است که در هر حيطه اختلالات جسماني 3.6 درصد، اختلال اضطرابي 2.4 درصد، اختلال عملکرد اجتماعي 23.2 درصد و افسردگي 1.2 درصد بوده است. که بيشترين آن اختلال عملکرد اجتماعي و کمترين آن افسردگي مي باشد. بين ميانگين سلامت روان در دختران و پسران در سطح 0.05 تفاوت معناداري وجود ندارد. هم چنين بين ميانگين سلامت روان در دانشجويان مجرد و متاهل در سطح 0.05 تفاوت معناداري وجود ندارد. بين نمره سلامت روان و ترتيب تولد فرزندان همبستگي 0.169 در سطح معناداري 0.05 وجود دارد که در حيطه افسردگي با همبستگي 0.245 و اضطرابي همبستگي 0.166 ديده مي-شود. ولي بين نمره سلامت روان و معدل دانشجويان همبستگي معناداري مشاهده نمي شود. وضعيت اقتصادي عنصر مهم در ميزان سطح سلامت عمومي دانشجويان مي باشد و اين امر توجه به امکانات رفاهي بيشتر دانشجويان از طبقات اجتماعي پايين تر را از سوي مسوولان محترم مي طلبد.