بررسي تاثير پايه هاي مختلف بر فعاليت کاتاليزگر نيکل در واکنش انتقال آب-گاز

واکنش انتقال آب-گاز يک واکنش گرمازاست که براي غني سازي هيدروژن و کاهش ميزان CO در گاز سنتزي استفاده مي شود. در اين تحقيق به بررسي تاثير کاتاليزگر نيکل با پايه هاي ZrO₂، CeO₂، Al2O₃، TiO₂، و SiO₂ و بر ميزان تبديل مونوکسيدکربن و توليد دي اکسيدکربن پرداخته شده است. نيکل با روش تلقيح مرطوب به پايه ها اضافه شده است.به منظور بررسي ساختار و مورفولوژي کاتاليزگرهاي ساخته شده، آزمايش هاي BET، XRD، SEM و TEM انجام و آزمايش هاي راکتوري درراکتور لوله اي از جنس کوارتز انجام شده است. شدت جريان کل برابر باcc/min 300 در نظر گرفته شد وmg 150 کاتاليزگر در داخل راکتور بارگذاري گرديد. کارايي کاتاليزگرها در محدوده دمايي^oC 300-500 و با نسبت خوراک هاي (بخار آب به مونوکسيد کربن) 1، 2 و 4 مورد مطالعه قرار گرفت. همچنين آزمايش پايداري کاتاليست ها به مدتmin 570 انجام شده است. نتايج آزمايش ها نشان مي دهند که بالاترين فعاليت در دماي^oC 450 رخ مي دهد. با توجه به ظرفيت بالاي ذخيره سازي اکسيژن اکسيد سريم، بالاترين تبديل CO و گزينش پذيري CO₂، مربوط به کاتاليزگر و Ni/CeO₂ مقدار بهينه بارگذاري نيکل، 13% وزني کاتاليست است.