رابطه بين سبک هاي رهبري با سازمان يادگيرنده در مدارس ابتدايي

لزوم تحولات گسترده در سازمان هاي آموزشي، وجود رهبراني الهام بخش، متعهد و اثربخش است تا مدارس را به سازمان هاي يادگيرنده ارتقاء دهند. بنابراين هدف از اين تحقيق، شناسايي رابطه بين سبک هاي رهبري تحولي، تبادلي با سازمان يادگيرنده در مدارس ابتدايي هيات امنايي و عادي استان همدان است. روش پژوهش از نوع توصيفي پيمايشي مي باشد. جامعه آماري شامل کليه معلمان مدارس ابتدايي هيات امنايي و عادي استان همدان به تعداد 5137 نفر بوده و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران به تعداد 582 آزمودني (مدارس هيات امنايي 226 معلم و مدارس عادي 356 معلم) تعيين گرديد. براي جمع آوري داده ها از دو پرسشنامه با عناوين: سبک هاي رهبري بس و اوليو (1995) و سازمان يادگيرنده پارک (2006) استفاده شد. يافته ها حاکي از آن است که وضعيت رهبري تحولي، تبادلي و سازمان يادگيرنده در مدارس هيات امنايي و عادي استان همدان بالاتر از سطح متوسط است. آزمون t گروه هاي مستقل آشکار کرد که مدارس هيات امنايي، رهبري تحولي و مدارس عادي، رهبري تبادلي را مورد استفاده قرار مي دهند. به علاوه وضعيت سازمان يادگيرنده مدارس هيات امنايي نسبت به مدارس عادي بهتر است. ضريب همبستگي پيرسون نشان داد که بين رهبري تحولي با سازمان يادگيرنده در کليه مدارس در سطح (p<0.01)، رابطه مثبت و معناداري وجود دارد (0.46 و r=0.51). نتايج تحليل رگرسيون بيانگر آن است که از بين ابعاد رهبري تحولي در مدارس هيات امنايي، مولفه هاي تحريک ذهني، نفوذ آرماني و ملاحظات انفرادي؛ و در مدارس عادي، ويژگي تحريک ذهني بيش ترين تاثير را در پيش بيني سازمان يادگيرنده دارد.