ارائه مدل ساختاري پيش بيني فرسودگي شغلي مديران آموزش عالي برحسب کيفيت زندگي کاري، تعهد سازماني و مديريت دانش

هدف از اين تحقيق ارائه مدل ساختاري پيش بيني فرسودگي شغلي مديران دانشگاه آزاد منطقه يک بر اساس ابعاد کيفيت زندگي کاري، تعهد سازماني و مديريت دانش است. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است و جامعه آماري مورد بررسي اين تحقيق شامل 660 نفر از مديران دانشگاه آزاد اسلامي منطقه يک که در سال تحصيلي 92-91 مشغول به خدمت بودند که با روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي، و با استفاده از جدول مورگان تعداد 250 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. براي جمع آوري داده هاي تحقيق، از سه پرسش نامه فرسودگي شغلي مسلک و جکسون (1981)، کيفيت زندگي کاري والتون (1973)، تعهد سازماني مي ير (1990) و مديريت دانش شرون لاوسون (2003) استفاده گرديد که با استفاده از ضريب آلفاي کرونباخ پايايي کليه پرسشنامه ها محاسبه گرديد که از پايايي مناسب برخوردار بودند. نتايج ضريب همبستگي، رگرسيون چند متغيره و تحليل مسير نشان داد که: کليه ابعاد کيفيت زندگي کاري قادر به پيش بيني متغير فرسودگي شغلي بود. دو بعد تعهد عقلاني و تعهد هنجاري به ترتيب به ميزان 0.44 و 0.39 قادر به پيش بيني فرسودگي شغلي بودند. تنها سه بعد مديريت دانش، (دانش آفريني، جذب دانش و کاربرد دانش) به ترتيب قادر به پيش بيني فرسودگي شغلي بودند. ارائه مدل ساختاري پيش بيني فرسودگي شغلي مديران براساس کيفيت زندگي کاري، تعهد سازماني و فرسودگي شغلي.