مقاومت استافيلوکوکوس اورئوس به داروي ونکومايسين: يک مطالعه شش ساله 1390-1385

زمينه و اهداف: با توجه به افزايش شيوع استافيلوکوکوس اورئوس هاي مقاوم به متي سيلين و استفاده از ونکومايسين به عنوان تنها داروي درماني اين موارد و نظر به اهميت بررسي نماي آنتي بيوتيکي اين دارو در درمان موارد استافيلوکوکوس اورئوس هاي مقاوم به متي سيلين بر آن شديم تا وضعيت مقاومت استافيلوکوکوس اورئوس را به داروي ونکومايسين بررسي نماييم.
مواد و روش ها: کليه نمونه هاي (خون، ادرار، مايعات و ...) ارسال شده جهت کشت به آزمايشگاه بيمارستان امام رضا (ع)، وابسته به دانشگاه علوم پزشکي کرمانشاه طي مدت 6 سال (90-85)، پس از کشت در محيط هاي مکانگي آگار، بلاد آگار و محيط هاي کشت افتراقي و تشخيص باکتري هاي استافيلوکوکوس اوره ئوس، الگوي آنتي بيوگرام اين باکتري با روش انتشار ديسک Kirby-Bauer و هاله عدم رشد آن طبق استانداردهاي کميته ملي براي آزمايشگاه هاي باليني (CLSI) مورد بررسي قرار گرفت.
يافته ها: تعداد 5736 نمونه استافيلوکوک از کليه نمونه هاي ارسالي به آزمايشگاه جدا سازي شد. که از اين تعداد 3987 مورد (69.5%) استافيلوکوک کواگولاز مثبت بوده است. مطالعه نشان داد که توزيع فراواني موارد مثبت استافيلوکوکوس اورئوس جدا شده 3897 مورد (68.1%) از نمونه هاي ادرار، 966 مورد (16.9%) از نمونه هاي خون و بقيه از نمونه هاي زخم و گلو و خلط و ... است. نتايج بررسي الگوي آنتي بيوتيکي ونکومايسين مقاومت 4.8% را نشان مي دهد.
نتيجه گيري: با توجه به تفاوت نماي آنتي بيوگرام در مناطق مختلف جغرافيايي استفاده از الگوي مقاومت آنتي بيوتيکي منطقه اي در درمان تجربي و اختصاصي بيماران لازم مي باشد. در اين مطالعه مشاهده گرديد که شيوع مقاومت استافيلوکوکوس ها به ونکومايسين روند افزايش را نشان مي دهد اما سرعت اين روند آهسته است لذا با توجه به اينکه اين دارو مهم ترين داروي درمان موارد MRSA است نظارت دقيق درماني و بررسي بيشتر جهت يافتن علل مقاومت آنتي بيوتيکي به نظر ضروري مي رسد.