وضعيت تغذيه اي و ارتباط آن با اختلال افسردگي در سالمندان با زندگي آزاد شهر تبريز

زمينه و اهداف: سالمندي بعنوان يکي از مراحل مهم زندگي انسان با اختلالات فيزيولوژيکي و رواني بسياري از جمله سوء تغذيه و افسردگي همراه است. شواهدي مبني بر ارتباط سوء تغذيه و افسردگي وجود دارد. نظر به محدوديت مطالعات در اين زمينه در منطقه، مطالعه حاضر با هدف تعيين وضعيت تغذيه اي و ارتباط آن با اختلال افسردگي در سالمندان با زندگي آزاد شهر تبريز در سال 1391 انجام شد.
مواد و روش ها: اين مطالعه مقطعي با رويکرد تحليلي بر روي 184 سالمند (97 مرد و 87 زن) سنين 60 سال و بالاتر انجام شد. نمونه گيري بصورت تصادفي از ميان سالمندان مراجعه کننده به مراکز روزانه نگهداري شهر تبريز انجام شد. از پرسشنامه هاي ارزيابي مختصر تغذيه اي (MNA، Mini Nutritional Assessment) و مقياس افسردگي سالمندان GDS)، Geriatric Depression Scale) به ترتيب براي ارزيابي وضعيت تغذيه و سطح افسردگي استفاده شد. داده ها به صورت فراواني (درصد) ارائه شد. از آزمون کاي دو و ضريب همبستگي اسپيرمن براي ارزيابي ارتباط بين متغيرها استفاده شد.
يافته ها: بيش از 50% سالمندان وضعيت تغذيه اي نامطلوبي داشتند (6.2% سوء تغذيه اي و 46.7% در معرض خطر سوء تغذيه). شيوع سوء تغذيه در زنان پنج برابر مردان بود. نتايج GDS نشان داد که 14.1% سالمندان افسردگي شديد و 28.3% آنها افسردگي ملايم داشتند. بين MNA و GDS ارتباط مثبت معني داري وجود داشت (0.42=r،p<0.001 ) که اين ارتباط در زنان سالمند قويتر از مردان بود (p<0.001).
نتيجه گيري: وضعيت تغذيه اي و رواني در سالمندان شرکت کننده در مطالعه در سطح قابل قبولي نبود. از اين رو توجه مسوولان مراقبت هاي بهداشتي در جهت افزايش کيفيت زندگي سالمندان ضروري به نظر مي رسد.