تاثير کلونيدين و ميدازولام خوراکي در پيشگيري از آژيتاسيون بعد از اعمال جراحي در واحد مراقبت هاي پس از بيهوشي کودکان

دهقاني عباسعلي; كلامي لاله; سيدحجازي مهين; اميرناصري رضا; مرجاني كريم

مشخصات مقاله

عنوان نشریه:

مجله پزشکي دانشگاه علوم پزشكي تبريز : بهمن و اسفند 1392 , دوره 35 , شماره 6 ; از صفحه 44 تا صفحه 51 .

عنوان مقاله:

تاثير کلونيدين و ميدازولام خوراکي در پيشگيري از آژيتاسيون بعد از اعمال جراحي در واحد مراقبت هاي پس از بيهوشي کودکان

نویسندگان:

دهقاني عباسعلي, كلامي لاله*, سيدحجازي مهين, اميرناصري رضا, مرجاني كريم

آدرس:

* گروه بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران

چکیده:

زمينه و اهداف: آژيتاسيون پس از بيهوشي مشکلي شايع پس از عمل جراحي در کودکان است. اين آژيتاسيون با تغيير در درک از محيط و علايمي چون منگي، حساسيت بيش از حد به تحريکات و رفتار حرکتي بيش فعال مشخص مي شود. پيش درماني خوراکي بطور گسترده اي در بيهوشي کودکان جهت کاهش اضطراب بکار گرفته مي شود. هدف از اين مطالعه مقايسه اثرات باليني ميدازولام و کلونيدين خوراکي جهت پيشگيري از آژيتاسيون پس از بيهوشي مربوط به اعمال جراحي کودکان در اتاق ريکاوري است.
مواد و روش ها: در يک کارآزمايي باليني تصادفي شده دوسوکور، 127 کودک کانديد عمل جراحي آدنوتانسيلکتومي و ميرنگوتومي در مرکز آموزشي درماني کودکان تبريز طي 12 ماه بررسي شدند. بيماران بطور تصادفي در سه گروه قرار گرفتند: گروه M (42 مورد) که ميدازولام خوراکي (0.5mgkg^-1) نيم ساعت پيش از جراحي گرفتند؛ گروه C (43 مورد) که کلونيدين خوراکي (4mkg^-1) نيم ساعت پيش از جراحي گرفتند؛ و گروه P (42 نفر) که در همان زمان فقط دارونما گرفتند. نمره آژيتاسيون قبل از جراحي و در زمان ريکاوري تعيين شد.
يافته ها: بيماران هر سه گروه از نظر سن، جنس و وزن همسان بودند. امتياز نهايي آژيتاسيون در گروه هاي ميدازولام خوراکي و کلونيدين خوراکي در مقايسه با گروه دارونما بطور معني داري کمتر بود. طي اندازه گيري هاي جداگانه، متوسط نمره آژيتاسيون در گروه دارونما بطور معني داري کمتر از گروه ميدازولام خوراکي بود. فراواني آژيتاسيون پس از بيهوشي در گروه دارونما و ميدازولام خوراکي بلافاصله پس از ريکاوري بطور معني داري کمتر از گروه دارونما بود، ولي با گذشت زمان (تا 20 دقيقه پس از ريکاوري) بطور معکوس در گروه هاي کلونيدين خوراکي و ميدازولام خوراکي افزايش يافت. متوسط زمان ريکاوري در گروه هاي ميدازولام خوراکي و کلونيدين خوراکي بطور معني داري بيشتر از گروه دارونما بود. علايم حياتي در گروه کلونيدين خوراکي در مقايسه با گروه ميدازولام خوراکي از ثبات بيشتري برخوردار بود. متوسط مدت آژيتاسيون در سه گروه مشابه بود.
نتيجه گيري: کلونيدين و ميدازولام خوراکي ممکن است در کودکان باعث کاهش شدت آژيتاسيون پس از بيهوشي پس از جراحي گردد. اين يافته در مورد کلونيدين بيشتر صدق مي کند. از سوي ديگر، هر دو دارو ممکن است زمان ريکاوري و ميزان بروز آژيتاسيون پس از بيهوشي پس از جراحي را افزايش دهند.