تعيين پيش بيني کنندگي خودتنظيمي و خودکنترلي بر استفاده افراطي از تلفن همراه توسط دانشجويان

مقدمه و هدف: با توجه به افزايش ميزان استفاده از تلفن همراه و اعتياد به آن در ميان جوانان و همچنين با در نظر گرفتن اهميت خودتنظيمي و خودکنترلي در مسايل مرتبط با سلامت و نقش آنها در بروز رفتارهاي مساله ساز و اعتيادآور، اين مطالعه با هدف تعيين ميزان پيش بيني کنندگي سازه هاي خودتنظيمي و خودکنترلي بر استفاده افراطي و اعتياد به تلفن همراه در دانشجويان طراحي گرديد.
روش کار: اين مطالعه از نوع مقطعي با رويکرد توصيفي-تحليلي بود که در نيمسال دوم سال تحصيلي 92-1391 در ميان دانشجويان دانشگاههاي شهر تبريز صورت پذيرفت. داده ها از طريق تکميل پرسشنامه محقق ساخته توسط 476 دانشجو (190 مرد و 286 زن) که با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي از ميان 9 دانشگاه فعال در شهر تبريز انتخاب شده بودند، جمع آوري گرديد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS ورژن 21 صورت پذيرفت.
نتايج: يافته ها نشان داد که از ميان متغيرهاي جمعيت شناختي سن (25-21) و داشتن دوست غيرهمجنس به ترتيب 3.10 و 13.62 بار شانس استفاده افراطي از تلفن همراه را افزايش مي دهند. همچنين، در بررسي اثر پيشگويي کنندگي سازه هاي خودتنظيمي وخودکنترلي بر استفاده افراطي و اعتياد به تلفن همراه مشخص گرديد که هيچ يک از سازه ها پيشگويي کننده استفاده افراطي از تلفن همراه نبودند، در صورتيکه افزايش يک واحد از مقياس خودتنظيمي وخودکنترلي به ترتيب 0.42 و 0.87 بار موجب کاهش ميزان اعتياد به تلفن همراه مي گردد.
نتيجه نهايي: اگرچه مطالعه حاضر نتوانست اثر پيشگويي کنندگي خودتنظيمي و خودکنترلي را بر استفاده افراطي از تلفن همراه به اثبات برساند، اما نتايج نشان دادند که سازه هاي مذکور بخوبي مي توانند بروز اعتياد به تلفن همراه را پيش بيني نمايند.