بررسي تاثير تامين مالي مراقبت سلامت بر نحوه توزيع درآمد در ايران، سال 1389-1387

مقدمه: نابرابري در توزيع درآمد به بروز فقر و شکاف بيشتر بين طبقات اجتماعي منجر مي شود. شواهد نشان مي دهد، سياست گذاران کشورهاي پيشرفته و در حال توسعه در مورد اثراتي که تامين مالي مراقبت سلامت بر توزيع درآمد مي گذارد، نگران هستند. هدف اين مطالعه، بررسي اثرات پرداخت براي مراقبت هاي سلامتي بر نحوه توزيع درآمد خانوارهاي شهري و روستايي ايران است.
روش ها: بررسي حاضر از نوع مطالعات توصيفي- تحليلي و گذشته نگر بوده که متشکل از يک سري زماني 3 ساله است، داده هاي لازم از طريق پرسشنامه هزينه- درآمد خانوار مرکز آمار ايران استخراج گرديد. به منظور سنجش نابرابري در توزيع منابع، از شاخص نابرابري ضريب جيني و منحني لورنز (Lorenz curve) استفاده شد. همچنين تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار Stata 11 انجام گرفت.
نتا يج: نتايج نشان داد که ضريب جيني براي درآمد، قبل از پرداخت خانوارهاي شهري در سال هاي 1387 تا 1389 به ترتيب 0.367، 0.348 و 0.369 و براي خانوارهاي روستايي 0.404، 0.362 و 0.396 بود و مقادير اين شاخص براي درآمدهاي بعد از پرداخت براي مراقبت سلامت در خانوارهاي شهري به ترتيب 0.300، 0.286 و 0.302 و براي خانوارهاي روستايي به ترتيب 0.324، 0.300 و 0.320 بود. نتايج نشان داد پرداخت براي مراقبت سلامت باعث کاهش معنادار در مقدار ضريب جيني و افزايش برابري شده است.
بحث و نتيجه گيري: نتايج به دست آمده نشان داد که پرداخت براي مراقبت سلامت رابطه معناداري با توزيع درآمد دارد، به اين معني که پرداخت براي مراقبت سلامت و مشارکت خانوارها در تامين مالي مراقبت سلامت به کاهش ضريب جيني و يا بهبود توزيع درآمد منجر شد.