رابطه انواع بدرفتاري در دوران کودکي با شفقت بر خود و سلامت رواني در افراد متاهل

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطه بين انواع بدرفتاري در دوران کودکي با شفقت بر خود و سلامت رواني در افراد متاهل شهر تهران بود.
روش کار: در اين مطالعه توصيفي- تحليلي مقطعي، 350 نفر (زن و مرد) متاهل ساکن شهر تهران در سال 1392 به صورت تصادفي با روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي انتخاب شدند و پرسشنامه هاي خود گزارشي کودک آزاري، شفقت بر خود و سلامت عمومي را تکميل نمودند. پرسشنامه هاي 13 شرکت کننده به دليل نقص، حذف و پرسشنامه هاي 337 نفر مورد ارزيابي قرار گرفت. براي تحليل نسخه 19 و آزمون همبستگي پيرسون، رگرسيون خطي SPSS داده هاي از نرم افزار و چندگانه استفاده شد.
يافته ها: بين بدرفتاري و شفقت بر خود رابطه منفي و معني داري وجود دارد (P<0.001 و r=-0.521) بين بدرفتاري و سلامت عمومي همبستگي مثبت و معني داري وجود دارد (P<0.001 و r=0.306). نتايج تحليل رگرسيون چندگانه نشان داد که خرده مقياسه اي آزار جسمي، آزار عاطفي و خرده مقياس غفلت، پيشبين هاي معني داري براي شفقت بر خود هستند. خرده مقياس غفلت بيشترين سهم را در تبيين شفقت بر خود دارد. همچنين تنها خرده مقياس آزار عاطفي قادر به پيشبيني سلامت. عمومي مي باشد (P<0.001).
نتيجه گيري: نتايج نشان داد هر چقدر فرد در دوران کودکي آزار بيشتري را تجربه کرده باشد از ميزان شفقت بر خود کمتري در بزرگسالي برخوردار است همچنين هر چقدر فرد در دوران کودکي آزار بيشتري را تجربه کرده باشد از ميزان علايم رواني بيشتري در بزرگسالي برخوردار است.