امکان سنجي ايجاد شهرهاي نوين در سواحل جنوب کشور به منظور توسعه قدرت ملي جمهوري اسلامي ايران

شهرهاي نواحي ساحلي مرتبط با آبهاي آزاد، باتوجه به ويژگي خاص استراتژيکي وژئوپوليتيکي و امتيازات نسبي خود اهميت به سزايي در آمايش سرزمين و توسعه کشورها در ابعاد مختلف دارند. اين نوع شهرها در روند جهاني شدن خود و در جريان رقابت با کشورهاي منطقه اي و جهاني، مي توانند آثار تکاثري رشد و توسعه را در ساختارهاي مختلف ملي متجلي سازند. يکي از ساختارهاي مهمي که در فرآيند جهاني شدن شهرها مي تواند تحت تاثير قرار گيرد، قدرت ملي و ژئوپليتيک است. پژوهش حاضر با اين پيش فرض اساسي که «شهرهاي سواحل جنوبي ايران که در منطقه استراتژيک خليج فارس استقرار فضايي يافته اند، مي توانند از طريق توسعه و ايجاد شرايط شبه جهاني شدن بر قدرت ملي و ژئوپليتيک ايران تاثير مثبت بگذارند»؛ در پي آن است تا به اولويت سنجي و پتانسيل يابي شهرهاي سواحل جنوب کشور اقدام نمايد. نوع تحقيق بر اساس ماهيت، توصيفي ـ تحليلي و برمبناي هدف،کاربردي است. در گردآوري داده ها از مطالعات کتابخانه اي و ميداني (پرسشنامه اي) مبتني بر نظر خبرگان استفاده شد. تکنيک به کار رفته جهت رتبه بندي شهرها، تاپسيس (TOPSIS) بوده و در وزن دهي ابعاد و شاخص ها از روش آنتروپي استفاده گرديد. جهت مقايسه شهرها، هشت مولفه جهاني شدن و هفتاد و هشت شاخص مربوط به آنها به کارگيري شد. ابتدا شهرهاي سواحل جنوب براساس مولفه ها و ابعاد مختلف با هم مقايسه و رتبه بندي شدند و سپس بر مبناي شاخص هاي ترکيبي وتخصيص اوزان اهميت نسبي به هر بعد، رتبه بندي و اولويت سنجي نهايي گرديدند. نتايج نشان داد که شهرهاي ساحلي چابهار، کيش، آبادان و بندرعباس بر اساس شاخص هاي ترکيبي در اولويت نخست ايجاد شهرهاي شبه جهاني در خليج فارس قرار گرفتند؛ بنابراين مي توان با ايجاد و توسعه شهرهاي شبه جهاني در اين شهرها به سمت ارتقاء کارکردهاي منطقه اي، ملي و جهاني حرکت نمود و از اين طريق شاهد توسعه قدرت ملي و ژئوپليتيک ايران بود.