مقايسه ميزان کارآيي سه روش رايج طبقه بندي نظارت شده داده هاي ماهواره اي در مطالعه پوشش گياهي

استفاده از فناوري هاي نويني همچون سنجش از دور و سامانه اطلاعات جغرافيايي جهت مطالعه اکوسيستم هاي گياهي و به خصوص تهيه نقشه هاي زمين پوشش، مستلزم شناخت کارآيي اين ابزار و نيز شناسايي بهترين روش هاي کاربرد آن ها مي باشد. هدف از انجام اين مطالعه مقايسه ميزان کارآيي سه روش رايج طبقه بندي نظارت شده داده هاي ماهواره اي (روش حداقل فاصله از ميانگين، روش متوازي السطوح و روش حداکثر احتمال) در تشخيص گروه هاي گياهي منطقه حفاظت شده گلول و سراني (استان خراسان شمالي) مي باشد. بدين منظور 143 نمونه تعليمي از مناطقي که تا شعاع حداقل 30 متري ترکيب همگني از گونه هاي گياهي را نشان مي دادند جمع آوري و مختصات آن ها به وسيله دستگاه GPS ثبت و به محيط سامانه اطلاعات جغرافيايي منتقل شد. داده هاي ماهواره اي شامل تصاوير ماهواره هاي Landsat ETM⁺ و IRS LISS III بود که هر يک با استفاده از نرم افزار ENVI 4.2 آماده سازي و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته و ميزان کارآيي هر روش طبقه بندي با محاسبه دو شاخص صحت کلي (Overall Accuracy) و ضريب کاپا (Kappa Coefficient) بررسي گرديد. نتايج نشان دادند که در بين روش هاي بکار برده شده، روش حداکثر احتمال بيشترين ميزان دقت را در طبقه بندي هر دو گروه داده هاي ماهواره اي دارد (90.35، OA=82.19 و 0.878، KA=0.772) و در مقابل روش متوازي السطوح نيز کمترين ميزان دقت را در طبقه بندي گروه هاي گياهي در منطقه مورد مطالعه داشت (67.09، OA=58.76 و 0.593، KA=0.478) اين نتايج نشان مي دهد که برداشت نمونه هاي تعليمي کافي از طبقات موجود در طبيعت و بررسي ميزان احتمال تعلق هر يک از پيکسل هاي تصاوير ماهواره اي به اين طبقات، به خوبي مي تواند در طبقه بندي گروه هاي گياهي موجود در منطقه مفيد واقع شود.