تجارب دانشجويان تربيت معلم از طراحي آموزشي بر اساس رويکرد سازنده گرايي

رويکرد سازنده گرايي يکي از رويکردهاي نسبتا جديد در زمينه طراحي آموزشي است. هدف از اين مطالعه، شناسايي و کشف تجارب دانشجو - معلمان از طراحي آموزشي بر اساس رويکرد ساختن گرايي و الگوي طراحي محيط هاي يادگيري سازنده گراي جانسون بود. روش پژوهش در اين مطالعه، روش کيفي و از نوع پديدارشناسي بود. جامعه اين پژوهش، کليه دانشجو - معلمان مرکز تربيت معلم شهيد بهشتي مشهد رشته علوم تربيتي - آموزش ابتدايي بودند که در سال تحصيلي 90-91 در آن مرکز تحصيل مي کردند. روش نمونه گيري در اين پژوهش روش نمونه گيري هدفمند بود و با روش نمونه گيري هدفمند تعداد 15 دانشجو - معلم انتخاب شدند، که چون محقق به اشباع اطلاعاتي رسيد به همين تعداد نمونه بسنده کرد. ابزار پژوهش، مصاحبه نيمه ساختاريافته بود. براي اعتبار نتايج اين پژوهش، نتايج و مقوله هاي استخراج شده به تاييد شرکت کنندگان رسيد. براي تحليل اطلاعات و متن مصاحبه ها از روش کدگذاري استقرايي استفاده شد. نتايج استفاده از الگوي جانسون در کلاس درس تجارب بسيار ارزنده اي را براي دانشجو - معلمان به دنبال داشت و مهمترين مقوله ها و نتايجي که از مصاحبه ها استخراج شد عبارت بودند از: استقلال، خودگرداني يا خودکفايي، توسعه توانايي حل مساله، تسلط در جستجو، بازيابي و ذخيره اطلاعات، تعاملات اثربخش و يادگيري عميق و اثربخش. با توجه به اين نتايج، استفاده از اين الگو و ساير الگوهاي مبتني بر رويکرد سازنده گرايي مي تواند، تاثير زيادي بر عملکرد و موفقيت دانش آموزان و دانشجويان در دروس مختلف داشته باشد.