انتخاب مناطق مستعد طبيعت گردي پناهگاه حيات وحش کيامکي به روش تصميم گيري چندمعياره

شناسايي و مکانيابي مناطق مستعد براي توسعه گردشگري طبيعي از مهم ترين موضوعات برنامه ريزان گردشگري مي باشد. اما تنوع زياد گزينه ها و معيارها، عدم اطمينان متغيرها و افق هاي زماني طولاني در برنامه ريزي محيط زيست، تصميم سازي را پيچيده تر مي سازد. لذا روش هاي تصميم گيري چندمعياره مي توانند پاسخگوي اين چالش ها باشند. هدف از اين مطالعه، شناسايي مناطق مستعد طبيعت گردي پناهگاه حيات وحش کيامکي به روش تصميم گيري چندمعياره با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافيايي است. پس از تعيين معيارهاي موثر بر طبيعت گردي منطقه و نظر متخصصين، نقشه 15 معيار (فاصله از آبشارها، امامزاده ها، زيستگاه هاي حساس، چشمه ها، رودخانه ها، جاده ها، روستاها، محيط باني ها، پاسگاه هاي مرزي و همچنين نقشه طبقات ارتفاعي، شيب، جهت جغرافيايي، کاربري اراضي، سنگ بستر و اقليم)، به عنوان ورودي، توليد شده و طبقه بندي گرديدند. وزن معيارها بر اساس نظرات متخصصين به روش دلفي تعيين و اهميت نسبي معيارها با استفاده از روش فرآيند تحليل سلسله مراتبي در قالب مقايسه هاي زوجي، تعيين شد. در نهايت نقشه اولويت مناطق مستعد طبيعت گردي با روش ترکيب خطي وزن داده و با اعمال ضريب اهميت هر معيار در نقشه طبقه بندي شده همان معيار، توليد شد. نتايج نشان داد که 15% و 34% از اراضي منطقه به ترتيب واجد درجه عالي و خوب براي طبيعت گردي و 4% از منطقه، داراي درجه متوسط مي باشد. در اين مطالعه، توانايي و سودمندي GIS در مکانيابي و ترکيب معيارهاي مختلف اکولوژيک نشان داده شد.