تحليل نقش کاربري اراضي در شکل گيري جزاير حرارتي با استفاده از داده هاي چند زمانه سنجنده ASTER (مطالعه موردي: شهر بندرعباس)

بررسي وضعيت پراکندگي تابش هاي حرارتي و ارتباط آن با نوع کاربري هاي موجود، در شناخت ميکروکليماي نواحي شهري داراي اهميت زيادي مي باشد. دما از جمله عواملي است که از شرايط محيطي تاثير مي پذيرد و يکي از شاخص هاي کيفيت محيط زيست به شمار مي رود. از سويي برنامه ريزي کاربري اراضي به عنوان هسته اصلي برنامه ريزي شهري با تکيه بر شناخت از محيط به دنبال راهبردي جهت حرکت مجموعه محيطي، اجتماعي و اکولوژيکي شهرها به سوي اهداف توسعه پايدار، خصوصا در کشورهاي در حال توسعه مي باشد. در اين تحقيق، اثرات کاربري اراضي/پوشش در ايجاد دماي سطح زمين در شهر ساحلي بندرعباس به منظور بررسي رابطه ميان ويژگي هاي پوشش زمين در ايجاد جزاير حرارتي با استفاده از داده هاي ماهواره اي چند زمانه سنجنده ASTER ارزيابي گرديد. پس از اعمال پردازش روي تصاوير با استفاده از معادلات حرارتي، دماي سطحي محاسبه گرديد. لايه هاي کاربري اراضي تهيه و با برداشت نقاط انتخابي و آزمون-هاي آمار استنباطي (آزمون کروسکال واليس و ضريب همبستگي اسپيرمن) رابطه ميان کاربري/پوشش اراضي و دماي سطح محاسبه گرديد. نتايج نشان داد مناطق صنعتي، زمين هاي باير داراي حرارت زياد و مناطق ساحلي به دليل مجاورت با آب و مناطق داراي پوشش گياهي و فضاي سبز به دليل تبخير و تعرق از سطح برگ درختان و ايجاد سايه، داراي دماي کمتري نسبت به ساير کاربري ها است.