بررسي مقايسه تاثير دو روش آموزش سخنراني و لوح فشرده بر يادگيري شناختي درس روش تحقيق، در دانشجويان دانشگاه علوم پزشکي قم

زمينه و هدف: آموزش غيرحضوري از جمله روش هاي نوين و فعال براي ارتقاي کيفيت آموزشي است. اين مطالعه با هدف بررسي مقايسه تاثير آموزش به روش سخنراني و لوح فشرده بر يادگيري شناختي دانشجويان دانشگاه علوم پزشکي قم از درس روش تحقيق صورت گرفت.
روش بررسي: اين مطالعه کارآزمايي آموزشي بر روي 36 نفر انجام شد. دانشجويان به روش تصادفي ساده در دو گروه شامل: گروه سخنراني (24 نفر) و لوح فشرده (12 نفر) قرار گرفتند. پيش آزمون و پس آزمون هرگروه قبل و يک ماه بعد از آموزش انجام گرفت. داده ها با استفاده از آزمون هاي کاي اسکوئر، تي زوجي و تي مستقل تجزيه و تحليل شدند.
يافته ها: اختلاف آماري معني داري در ميانگين نمرات کل، نمره دانش، نمره فهميدن و نمره ترکيب، قبل و بعد از آموزش در گروه سخنراني ديده شد، ولي در گروه آموزش لوح فشرده، باوجود افزايش ميانگين نمره کل در تمام حيطه هاي مختلف يادگيري شناختي، اختلاف آماري معني داري بين نمره قبل و بعد مشاهده نشد. در گروه آموزش سخنراني، تنها اختلاف آماري معني دار در ميانگين درصد تغييرات نمرات کل و نمره دانش، قبل و بعد از آموزش مشاهده شد (p<0.05).
نتيجه گيري: در اين مطالعه، درصد تغييرات کل نمره يادگيري شناختي و نمره حيطه دانش در گروه آموزش سخنراني، به شکل معني داري بيش از گروه لوح فشرده تغيير کرد. لذا روش آموزش سخنراني و لوح فشرده مي توانند در افزايش نمره دانش درس روش تحقيق موثر باشند، اما در ساير حيطه هاي يادگيري شناختي، آموزش سخنراني مناسب تر است.