بررسي کارايي واحدهاي فرآوري لجن در تصفيه خانه فاضلاب شمال اصفهان براي حذف گونه هاي مختلف باکتري ليستريا

زمينه و هدف: ليستريا از جمله باکتري هاي مقاوم به شرايط هضم لجن است که ليستريا مونوسيتوژنز به عنوان عامل بيماري ليستريوزيس از مهمترين گونه آن است. لجن توليدي در تصفيه خانه فاضلاب شمال اصفهان، با استفاده از هاضم هاي بي هوازي تثبيت گرديده و پس از خشک شدن، جهت کوددهي زمين هاي کشاورزي استفاده مي شود. با توجه به اهميت موضوع، هدف از انجام اين مطالعه، بررسي کارايي واحدهاي فرآوري لجن به ويژه هضم بيهوازي در حذف و يا کاهش باکتري ليستريا است.
روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي، 13 بار نمونه برداري از واحدهاي فرآوري لجن تصفيه خانه فاضلاب شمال اصفهان بطور هفتگي طي سه ماه به روش استاندارد انجام گرفت. براي شمارش و جداسازي باکتري ليستريا در نمونه هاي لجن، به ترتيب از روش هاي تخمير سه لوله اي و استاندارد دپارتمان کشاورزي آمريکا استفاده گرديد. ليسترياهاي جدا شده، به روش فنوتيپي تاييد شده و براي تعيين گونه باکتري از آزمون هاي بيوشيميايي تخمير کربوهيدرات و آزمايش کمپ استفاده شد.
يافته ها: ميزان آلودگي لجن خام، لجن تثبيت شده و لجن خشک شده به حداقل يکي از گونه هاي مونوسيتوژنز، ايناکوآ و سيليگري به ترتيب 100، 92.3 و 53.8 درصد بود. کارايي هاضم هاي بيهوازي در حذف گونه هاي ليستريا مونوسيتوژنز، ايناکوآ و سيليگري به ترتيب 64.7، 39.72 و 100 درصد و کارايي بسترهاي لجن خشک کن براي حذف گونه هاي مونوسيتوژنز و ايناکوآ به ترتيب 73.4، 96.68 درصد تعيين گرديد.
نتيجه گيري: ليستريا مونوسيتوژنز در مقابل شرايط واحدهاي فرآوري لجن، از ساير گونه هاي شناسايي شده مقاوم تر است، بنابراين استفاده از لجن به عنوان کود مي تواند باعث انتشار اين باکتري در محيط و آلودگي محصولات کشاورزي گردد.