تجارت خارجي يکي از مولفه هاي مهم در توسعه اقتصادي و منبع تامين درآمدهاي ارزي براي سرمايه گذاري در تکنولوژي جديد و افزايش توان توليدي اقتصاد کشور مي باشد. در سال هاي اخير وجود نوسان قيمتي در بازار نفت، درآمد ارزي کشور را با تغييرات زيادي روبرو کرده و اقتصاد کشور را متاثر ساخته است و اين مطلب لزوم ايجاد تنوع در محصولات صادراتي و اهميت و تاکيد بر تجارت محصولات غيرنفتي را به وضوح نشان مي دهد. در اين بين توجه به تجارت بخش کشاورزي با توجه به اهدافي همچون خودکفايي و امنيت غذايي و امکان ارزآوري بالاي اين بخش اقتصادي حائز اهميت است. از آن جا که لازمه شکل گيري يک بخش توانمند کشاورزي، اتخاذ سياست هاي مناسب است و اين سياست ها بدون شناسايي و تشخيص عوامل موثر و مهم نمي توانند اتخاذ گردند، مطالعه حاضر به بررسي عوامل موثر بر صادرات محصولات کشاورزي ايران پرداخته است. در بررسي پيش رو عوامل موثر بر صادرات محصولات کشاورزي ايران در چارچوب الگوهاي سري زماني با استفاده از الگوي تصحيح خطاي برداري مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد متغيرهاي شاخص قيمت هاي نسبي، نرخ ارز حقيقي، رابطه مبادله تجاري و ارزش افزوده بخش کشاورزي اثر مثبت و معني دار و همچنين متغير توليد ناخالص داخلي کشورهاي طرف تجارت محصولات کشاورزي اثر منفي و معني داري بر صادرات محصولات کشاورزي ايران دارند. همچنين نتايج توابع عکس العمل آني (اثر تکانه ها) نشان داد اثر تکانه هاي يک انحراف معيار از سوي متغيرهاي توضيحي بر صادرات محصولات کشاورزي پس از کمتر از 2 دوره مستهلک و به سمت صفر ميل مي کنند. به عبارت ديگر، پايدار بودن الگوي صادرات محصولات کشاورزي محسوس است.