بررسي باورهاي كادر مراكز بهداشتي و درماني دانشگاه علوم پزشكي تبريز در مورد اهداي عضو

زمينه و اهداف: به دنبال بهبود پي در پي تكنولوژي و با توجه به نتايج موفق پيوند عضو، در حال حاضر با چالش كمبود عرضه عضو جايگزين مواجه هستيم؛ علي رغم تلاشهاي متعدد براي ترغيب مردم به اهداي عضو هنوز كمبود عضو به طور چشمگير وجود دارد. امروزه كانديدا نشدن افراد براي اهداي عضو و نقش كادر بهداشتي، درماني در آموزش عمومي (مردم) از جمله مسايلي هستند كه مطرح مي باشند. تصور براين است كه ماهيت باورهاي كادر بهداشتي و درماني در خصوص اهداي عضو ميتواند فعاليت كادر بهداشتي و درماني را كه مي بايستي در آموزش و ترغيب مردم به اهداي عضو به كار گرفته شود، تحت تاثير شديد قرار دهد. بنابراين در اين مطالعه سعي شد، ماهيت باورهاي كادر بهداشتي و درماني شناسايي و به شكلي كه بتواند مورد استفاده سياستگذاران و مديران اجرايي نظام سلامت قرار گيرد، ارايه شود.
روش بررسي: اين پژوهش به شكل كيفي به بررسي ماهيت باورهاي پرسنل بهداشتي و درماني كه نقش اساسي در اجراي برنامه هاي آموزشي و ترغيب مردم ايفا مي نمايند، پرداخته است. گروهي از كادر شاغل در مراكز بهداشتي و درماني انتخاب و از طريق استفاده از بحث گروه هاي متمركز باورهاي آنان بررسي شد.
يافته ها: اكثريت قريب به اتفاق اظهار داشتند كه تا به حال درباره اهداي عضو فكر ذكر نكرده اند و تمايلي بر اهداي عضو خويش نداشتند. حدود دوسوم اعضاي گروه معتقد بودند كه تعلق داشتند به يك طبقه خاص اجتماعي، اقتصادي، تحصيلي و فرهنگي تاثير چندان قابل توجهي در تمايل افراد به اهداي عضو ندارد، تقريبا نصف مصاحبه شوندگان در اهداي عضو خود ترديد داشتند.
نتيجه گيري: بررسي بيشتر يافته هاي اين پژوهش كيفي نشان داد كه همه افراد مصاحبه شده اتفاق نظر داشتند كه به منظور تشويق مردم براي اهداي عضو، آموزش از طرف پرسنل بهداشتي و درماني از طريق به كارگيري استراتژيهاي آموزشي مناسب كه با توجه به ويژگيهاي مربوط به مسايل فرهنگي و سطح اطلاعات مردم تدوين شده باشد، امكان پذير مي باشد.