بررسي آلودگي باكتريايي بيمارستان امام رضا (ع) در طي سالهاي 1378 تا 1380

امروزه آلودگي و عفونت هاي بيمارستاني از معضلات جدي مراكز درماني است. در سالهاي اخير اقداماتي در جهت كنترل عفونت بيمارستاني صورت گرفته است. در اين بررسي به ارزيابي آلودگي با باكتريهاي هوازي در بيمارستان امام رضا در سالهاي 1378 تا 1380 مي پردازيم تا ضمن شناخت نقاط ضعف سيستم كنترل آلودگي بتوانيم راهكارهايي براي ارتقاي كيفيت كنترل آلودگي در بيمارستان ارائه دهيم جهت اين بررسي در بين سالهاي 1378 تا 1380 از قسمتهاي مختلف نمونه برداري گرديده و نتايج حاصل در 4 گروه كلي افراد، تجهيزات درماني، وسايل غيردرماني و فضاها گروه بندي شد. در اين مدت از 24 محل مختلف 1952 نمونه گرفته شد كه بيشترين تعداد نمونه مربوط به گروه تجهيزات درماني (1347 نمونه) بود و در بين بخشهاي مختلف، بيشترين تعداد نمونه از اتاق عمل بخش زنان (250 نمونه) برداشت گرديد. در اين بررسي 18.91 درصد نمونه ها آلوده به باكتري هاي بيماريزا بود كه بيشترين باكتري هاي عامل آلودگي به ترتيب استافيلوكوكوس كواگولاز منفي، استافيلوكوكوس اورئوس، گونه هاي مختلف آنتروباكتر، پسودوموناس آئروژينوزا، كلبسيلا پنومونيه، اشرشياكلي، گونه هاي مختلف آنتروكوكوس و... بودند. در بين بخشهاي مختلف، بخش زنان آلوده ترين بخش بيمارستان و بخش قلب تميزترين قسمت بود. براساس نتايج اين بررسي، بيشترين و مهمترين منبع انتقال آلودگي در كل بيمارستان، بيماران و پرسنل هستند و لذا بايد به افراد توجه بيشتري مبذول گردد. نكته قابل توجه، همبستگي بين عدم حضور فلور طبيعي و حضور باكتريهاي بيماريزا است كه بهتر است با عنايت به اين مهم از ضدعفوني و استفاده بي رويه از مواد ضدعفوني كننده در قسمتهايي كه ضروري نيست پرهيز گردد.