ارزيابي آسيب پذيري لرزه اي در منطقه يک شهر تبريز با استفاده از مدل تحليل چند معياره فضايي

ارزيابي ميزان آسيب پذيري، برنامه ريزي جهت آمادگي و کاهش خطر قبل از وقوع زلزله، امري ضروري است. با توجه به واقع شدن شهر تبريز در جايگاه پهنه بندي با خطر نسبي بالا، وقوع يک زلزله بزرگ در اين شهر خسارت ها و تلفات زيادي را به دنبال خواهد داشت، اين ميزان آسيب لزوم کسب آمادگي هاي لازم جهت مقابله با بحران ناشي از زلزله را آشکارتر مي کند. در مقاله حاضر، براي ارزيابي ميزان آسيب پذيري (خسارت ها و تلفات) در برابر زلزله در منطقه يک شهرداري تبريز، نقشه عوامل انساني، کالبدي و تاسيسات و امکانات حياتي تاثيرگذار بر آسيب پذيري منطقه از طريق تلفيق سيستم هاي اطلاعات جغرافيايي (GIS) و مدل ارزيابي چندمتغيره فضايي (SMCE) توليد شده است، همچنين با ارائه وزن هاي درون گروهي و بين گروهي شاخص هاي موثر بر آسيب پذيري ناشي از زلزله، درجات آسيب پذيري مناطق مختلف مشخص شده است. بر اساس نقشه آسيب نهايي، بخش هاي شمالي و شرقي منطقه يک به عنوان محدوده هاي بحراني از نظر ميزان آسيب پذير بودن در برابر زلزله احتمالي شناخته شده اند. نزديکي به گسل، افزايش شيب زمين، فرسودگي بافت ساختمان ها و عدم دسترسي مناسب به شبکه معابر شهري به ترتيب از عوامل مهم افزايش آسيب هاي ناشي از زلزله در اين منطقه است.