نقد و تحليل روند تحقيقات و تاليفات در موضوع زنان در ايران

در ميان تحقيقات علوم انساني در ايران، موضوعات زنان، با آنکه داراي عناوين متنوع و متعددي است، ولي جزء رشته هاي نوپا و جديد محسوب مي شود؛ و در نظام علمي کشور، اهميت اين دانش به لحاظ سياسي، فرهنگي و اقتصادي مورد کم توجهي قرار گرفته است.
در مقاله حاضر، به بررسي اجمالي تغييرات پديد آمده نسبت به جايگاه زنان در ايران، چالش ها و موضع گيري هاي دوگانه در مورد موضوعات مبتلا به آنان (مانند تناقصي تحصيل و اشتغال) پرداخته شده و ضرورت توليد و تنظيم الگوي سازمان يافته و متناسب با جامعه اسلامي - ايراني به عنوان خلاء اصلي به خصوص در بخش هاي پژوهشي و تحقيقات علوم انساني و مطالعات زنان، اشاره شده است.
اين مقاله، دربر گيرنده گزارشي از طرح پژوهشي انجام گرفته در گروه بررسي مسائل زنان پژوهشگاه علوم انساني و مطالعات فرهنگي است. در اين پژوهش علاوه بر گزارش روند تحقيقات در موضوعات مربوط به زنان در بيست سال گذشته (1363-1383)، الگويي جامع شامل 27 متغير سه بعدي به عنوان شاخصه ارزيابي معرفي مي شود که اين پژوهش را از تحقيقات مشابه آن متمايز مي نمايد.
يافته هاي تحقيق حاضر حاکي از آنند که تحقيقات و تاليفات بيشتر در موضوعات فردي زنان، با پيروي از شرايط اجتماعي به جاي نگرش به ابعاد توسعه اي از جمله محورهاي سياسي، فرهنگي و اقتصادي بوده است؛ به علاوه، الگوي خاصي که مبين سير مشخص و حاکم بر جهت تحقيقات باشد، يافت نشد.