اثر کار ترجمه مشترک بر توليد کنش گفتاري پوزش خواهي به زبان انگليسي در زبان آموزان ايراني

هدف از تحقيق حاضر بررسي تاثير کار ترجمه مشترک بر دانش کاربردشناسي زبان آموزان ايراني بود. در مرحله اول تعداد 150 داوطلب با دانش زباني همسان به پنج گروه تقسيم شدند و به صورت تصادفي گروه هاي شاهد و آزمايشي تحقيق را شکل دادند. در ابتدا دانش کاربردشناسي همه داوطلبان در کنش گفتاري معذرت خواهي مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج سه آزمون بکار رفته شامل آزمون باز پاسخ، پيامک تلفن همراه و مکالمه تلفني در آغاز نشان دهنده همسان بودن دانش کاربردشناسي داوطلبان بود. در مرحله بعد دو گروه آزمايشي به ترجمه قسمت هايي از فيلم هاي فارسي يا انگليسي که کنش هاي زباني معذرت خواهي داشت پرداختند. اين کار در گروه هاي دو نفره و با کمک مدرس صورت گرفت. به هر دو گروه اطلاعات مربوط به ساختارهاي معذرت خواهي فارسي و انگليسي داده شد. گروه سوم همان اطلاعات را دريافت کرد ولي آنها را نه در غالب ترجمه بلکه در مکالمات نمونه تمرين کردند. گروه چهارم به تماشاي فيلم هاي زبان انگليسي پرداختند و از آنها خواسته شد جملات داراي معذرت خواهي را يادداشت کنند و در پايان جلسه تحويل دهند. به گروه کنترل هيچ گونه اطلاعات کاربردشناسي زبان انگليسي داده نشد و تنها در کلاس هاي مکالمه موضوعي شرکت کردند. بلافاصله پس از پايان کلاس ها همان سه آزمون قبلي مورد استفاده قرار گرفتند. نتايج بهتر سه گروهي که اطلاعات ساختاري معذرت خواهي را دريافت کرده بودند، نشان از تاثير تدريس اطلاعات کاربردشناسي داشت. هر چند که در آزمون بعد که به منظور آزمودن پايايي دانش آموخته شده در طول زمان گرفته شد دو گروه ترجمه مشترک موفق تر نشان دادند. در پايان چنين نتيجه گيري شد که تعاملات انجام شده بين فراگيران در حين ترجمه و تمرکز بر روي ساختارهاي معذرت خواهي دو زبان مي تواند به يادگيري پاياتر منجر گردد.