بررسي نقش اعتبارات بر تغيير الگوي مسکن در نواحي روستايي (مطالعه موردي: شهرستان بهمئي)

مسکن مناسب و با کيفيت يکي از آرزوهاي هر خانوار روستايي است که دسترسي به آن نيازمند توجه و حمايت بيشتر دولت به مسکن روستايي است. با توجه به اينکه بنياد مسکن انقلاب اسلامي از سال 1384 به صورت جدي به اين امر يعني مقاوم سازي مساکن روستايي پرداخته است ولي با اين حال بيشتر نقاط روستايي از کمبود مسکن مناسب و با کيفيت رنج مي برند. مقاله حاضر در پي آن است که نقش اعتبارات مسکن روستايي در تغيير الگوي مسکن در نواحي روستايي شهرستان بهمئي را مورد تجزيه و تحليل قرار دهد و راهکارهاي لازم را در اين زمينه ارايه دهد. روش تحقيق در اين پژوهش، توصيفي- تحليلي است و براي گردآوري اطلاعات از روش هاي ميداني و اسنادي کمک گرفته شده است. با توجه به حجم جامعه آماري (1166 خانوار)، حجم نمونه خانوارهاي مورد پرسشگري بر پايه فرمول کوکران برابر 233 خانوار تعيين شده است. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد بيشترين اثرگذاري شاخص هاي اعتبارات بر تغيير الگوي مسکن در روستاها در بعد طول و زمان دريافت اعتبارات از بنياد مسکن انقلاب اسلامي بوده است، به نحوي که 26.4 درصد اثرگذاري تسهيلات اعتباري در رابطه با اين شاخص و پس از آن 18.3 درصد در رابطه با نظارت بر ساخت و ساز قرار مي گيرد و در نهايت رابطه بين متغير مستقل اعتبارات مسکن و متغير وابسته تغيير الگوي مسکن روستايي با ضريب همبستگي 0.34 و سطح معناداري نزديک به صفر اثبات مي شود. با توجه به يافته هاي تحقيق در زمينه تغييرات الگوي مسکن در منطقه، راهکارهاي مقاوم سازي مسکن روستايي با استفاده از الگوهاي معماري بومي، سطح زير بناي مناسب براي واحدهاي مسکوني نوسازي شده و توجه به الگوهاي ساخت و ساز روستايي براي رسيدن به مسکن مناسب و با کيفيت پيشنهاد مي شود