رابطه سرسختي روانشناختي و انعطاف پذيري خانواده با سبک هاي مقابله با استرس در دانش آموزان دختر دبيرستاني

هدف کلي اين پژوهش، بررسي رابطه سرسختي روان شناختي و انعطاف پذيري خانواده با شيوه هاي مقابله با استرس بود. با روش خوشه اي چندمرحله اي، 319 دانش آموز دختر به عنوان افراد تشکيل دهنده گروه نمونه مورد تحقيق قرار گرفتند. ابزار گردآوري اطلاعات در اين پژوهش، مقياس مقابله با شرايط پر استرس عندلر و پارکر (CISS)، پرسشنامه سرسختي اهواز (AHI) و پرسشنامه انعطاف پذيري مثبت شاکري بودند که همگي از روايي و پايايي قابل قبولي براي سنجش متغيرهاي پژوهش برخوردار بودند. در پژوهش حاضر با توجه به فرضيه ها براي تجزيه و تحليل آماري در سطح آمار استنباطي از ضريب همبستگي پيرسون، ضريب رگرسيون همزمان و آزمون MANOVA استفاده شد. يافته ها نشان داد که ميان سرسختي روانشناختي با سبک مقابله اي هيجان مدار و اجتناب مدار، رابطه مثبت و معني دار و ميان انعطاف پذيري خانواده فقط با سبک مقابله اي اجتناب مدار، رابطه مثبت و معني دار وجود دارد. در مورد رابطه سرسختي روان شناختي و انعطاف پذيري خانواده بايد بيان شود که بين اين دو متغير رابطه مثبت و معني دار وجود دارد. بنابر نتايج ضريب رگرسيون همزمان مي توان گفت که متغير سرسختي روان شناختي به ترتيب پيش بيني کننده سبک مقابله اي اجتناب مدار و هيجان مدار است و انعطاف پذيري خانواده پيش بيني کننده منفي سبک مقابله اي مساله مدار مي باشد؛ همچنين نتايج نشان داد که به ترتيب شيوه مقابله مساله مدار، سپس در مرحله دوم شيوه مقابله اجتناب مدار و در نهايت در مرحله آخر شيوه مقابله اي هيجان مدار در بين دانش آموزان متداول تر است.