ارائه الگوي ساختاري عدالت سازماني بر اساس سبک هاي رهبري تحول گرا و عمل گرا در دانشگاه آزاد اسلامي

هدف از اين پژوهش، ارائه الگوي ساختاري عدالت سازماني بر اساس سبک هاي رهبري تحول گرا و عمل گرا در دانشگاه آزاد اسلامي است. جامعه آماري اين پژوهش، تمامي کارکنان اداري دانشگاه آزاد اسلامي واحد رودهن، دماوند، پرديس به تعداد 634 نفر مي باشند. با استفاده از جدول مورگان و روش نمونه گيري تصادفي ساده 240 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار سنجش عبارت است از پرسشنامه چند عاملي رهبري باس واوليو (1997) و پرسشنامه عدالت سازماني بيوگري (1998) که پايايي پرسشنامه چند عاملي رهبري 0.93 و پايايي پرسشنامه عدالت سازماني 0.95 بدست آمد. هم چنين از روش مدل يابي معادلات ساختاري بويژه تحليل مسير استفاده شد. نتايج حاصل از روش تحليل مسير نشان داد: سبک هاي رهبري تحول گرا و عمل گرا با عدالت سازماني رابطه معناداري دارند و بيانگر تاثير مستقيم سبک رهبري تحول گرا و رهبري عمل گرا بر عدالت سازماني مي باشد. بيش ترين اثر، تحت تاثير اثر مستقيم ترغيب به تلاش فکري در بعد رهبري تحول گرا و اثر مستقيم مديريت فعال مبتني بر استثنائات در بعد رهبري عمل گرا بر عدالت سازماني بدست آمد. از بين مولفه هاي عدالت، عدالت توزيعي به عنوان مهمترين شاخص عدالت سازماني در اين مدل شناخته شده است. برازش نيکويي مدل مذکور 0.92 بدست آمد که اين مدل برازش قابل قبولي با واقعيت دارد.