تفكيك زون هاي مختلف مخزن هيدروكربني با كمك رخساره هاي الكتريكي

رخساره هاي الكتريكي در اصل يك روش قطعي يا تحليلي براي دسته بندي داده هاي چاه نگارهاي پتروفيزيكي است كه مي تواند نشان دهنده تغيير ويژگي هاي زمين شناسي يا مخزني باشد. در اين مقاله، ابتدا بر اساس داده هاي مغزه (تخلخل- تراوايي) در سه چاه مغزه گيري شده از يكي از ميادين نفتي جنوب ايران، سه زون خوب، متوسط و ضعيف از نظر كيفيت مخزني تعيين شد. سپس با استفاده از چاه نگارهاي پتروفيزيكي (شامل نوترن، چگالي، صوتي و مقاومت الكتريكي حقيقي سازند) و روش خوشه سازي، مدل رخساره الكتريكي اوليه با 7 خوشه (رخساره) به دست آمد. با بررسي نتايج اين مدل و مقايسه آن با داده هاي مغزه، رخساره هايي كه تقريبا به يك گروه (زون مخزني) تعلق داشتند، با هم تركيب گرديد. در نتيجه مدل اوليه 7 رخساره اي به مدل جديدي با 3 خساره (معادل سه زون مخرني) تبديل شد. اين مدل بهينه شده در سه چاه مرجع به كار برده شد كه با توجه به نتيجه آن در تفكيك خوب بخش هاي مختلف مخزني، به تمام چاه هاي ميدان مورد مطالعه تعميم داده شد كه در نهايت امكان ساخت يك مدل سه بعدي رخساره اي كه بخش هاي مخزني خوب، ضعيف و متوسط را به خوبي از هم متمايز مي كند، در كل ميدان فراهم گرديد.