ساخت و بررسي زيست سازگاري غشاهاي پليمري بر پايه نانوکامپوزيت پلي هدرال اليگومريک سيلسسکويي اکسان (POSS) و پلي کربنات يورتان (PCU)

در تحقيق حاضر غشاهاي پليمري ساخته شده از نانوکامپوزيت پلي هدرال اليگومريک سيلسسکويي اکسان(POSS)  و پلي کربنات يورتان (PCU) به منظور بررسي کاربرد احتمالي به عنوان جايگزين موقت پوست با استفاده از رده سلولي L929 مورد بررسي هاي زيست سازگاري شامل آزمون سميت سلولي، آزمون تکثير سلولي و مشاهدات ميکروسکوپ الکتروني(SEM)  قرار گرفتند. منحني FTIR فيلم پليمري کليه قله هاي مورد انتظار در نانوکامپوزيت ياد شده را نشان داد. در آزمون MTT درصد بقاي سلولهاي L929 در مواجه با عصاره هاي حاصل از فيلم پليمري پس از 3، 7 و 14 روز عصاره گيري بررسي و مشخص شد که عصاره ها فاقد هر گونه سميت سلولي اند، ضمن اينکه حضور نانوذراتPOSS  در عصاره باعث افزايش ميزان بقاي سلولي مي شود.در آزمون تکثير سلولي، سلولها در دوره هاي 3 ،7 و 14 روزه بر سطح نانوکامپوزيت کشت داده شدند. مشاهده شد که سلولهاي L929 به خوبي قادر به رشد و تکثير بر سطح غشا بوده، به طوري که تعداد سلول هاي شمارش شده بر آن در روزهاي 7 و 14 نزديک به نمونه کنترل ثبت شد. مشاهداتSEM  نشان داد که سلول ها پس از گذشت 3 روز چسبندگي خوبي با سطح پليمر پيدا کردند. همچنين مشاهده شد که دانسيته سلولي پس از 7 روز به شدت افزايش يافت به گونه اي که منجر به تشکيل يک لايه سلولي بر سطح پليمر شد.