اين پژوهش براي بررسي امكان بهبود ارزش غذايي پس چر مزرعه جو طي دو سال متوالي انجام گرفت. در سال 1378، پس از برداشت محصول 27 كرت آزمايشي در قالب طرح كاملا تصادفي با روش فاكتوريل، با نه تيمار (محلول حاوي صفر، 2.5 و پنج درصد اوره هر كدام با صفر، سه و شش درصد ملاس) در نظر گرفته شد. در پنج مرحله زماني قبل و بعد از محلول پاشي از هر كرت نمونه برداري و تركيبات شيميايي آن تعيين شد. در سال 1379، پس از برداشت محصول جو در چهار هكتار از مزرعه چهار تيمار (محلول 2.5 درصد اوره، 2.5 درصد اوره + سه درصد ملاس، پنج درصد اوره، پنج درصد اوره + سه درصد ملاس) اجرا شد. مواد آزمايشي با آب مخلوط و بر روي پس چر پاشيده شد. تعداد 48 راس ميش نژاد شال در قالب طرح كاملا تصادفي در چهار تيمار آزمايشي توزيع و به مدت 50 روز چرا شدند. نتايج آزمايش اول نشان داد كه پروتئين خام پس چر جو در تيمار حاوي اوره - ملاس بيشتر بود (P<0.05). ميزان الياف خام در تيمار حاوي شش درصد ملاس كمتر و خاكستر خام در بعضي از تيمارها بيشتر بود (P<0.05). در آزمايش دوم، وزن زنده گوسفندان در پس چر محلول پاشي شده روند افزايشي طبيعي داشت. تعداد بره نوزاد در تيمار پنج درصد اوره + سه درصد ملاس، به دليل دوقلوزايي، نسبت به ساير تيمارها 25 درصد بيشتر بود. باتوجه به نتايج اين آزمايش به نظر مي رسد كه مي توان ارزش غذايي پس چر جو را با محلول پاشي مخلوطي از اوره و ملاس افزايش داد و موجب افزايش ميزان بهره گيري در ميش هاي چراكننده اين پس چر را فراهم نمود.