بررسي تاثير آموزش بر آگاهي و نگرش پرستاران استان کرمان در زمينه اهداء عضو در زمان مرگ مغزي

اهداف: تعداد پيوند اعضا در ايران به دليل کمبود اعضاء قابل پيوند بسيار پايين تر از اروپا و آمريکا بوده و هر سال هزاران نفر جان خود را به اين علت از دست مي دهند. اين در حالي است که همه روزه با مواردي از مرگ مغزي مواجه مي شويم، که اعضاي بدن اين بيماران مرگ مغزي مي تواند نجات بخش زندگي بيماران نيازمند باشد. هدف از اين مطالعه، «بررسي تاثير آموزش بر افزايش سطح آگاهي و نگرش پرستاران در زمينه اهداء عضو» بود.
مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع نيمه تجربي و به صورت آزمون باز آزمون در سال انجام گرفت. گروه مورد مطالعه 120 نفر از پرستاران بخش هاي مراقبت ويژه و اورژانس بيمارستان هاي استان کرمان بودند که در سمينار آموزشي مرگ مغزي شرکت کرده بودند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه پژوهشگر ساخته استفاده شد.، پرسشنامه يکبار در روز اول سمينار، قبل از آموزش و يک بار پس از ارائه آموزش هاي مربوط (دو هفته بعد) توسط پرستاران تکميل شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار SPSS15 و آمار توصيفي، استنباطي استفاده شد.
يافته ها: نتايج نشان داد که قبل از آموزش کمترين آگاهي در زمينه سه عضو ريه، لوزالمعده و مغز استخوان، به ترتيب 73.3، 57.5 و 54.2 درصد بود که بعد از آموزش به ترتيب به 95، 91.7 و 80 درصد افزايش يافت (p<0.001). ميانگين آگاهي پرستاران از فرايند مرگ مغزي و اهدا بعد از آموزش 9.4 (±0.78) بود که نسبت به قبل از آموزش 7.5 (±2.6) افزايش معني داري داشت (p<0.001). ميانگين کلي نگرش پرستاران نسبت به فرايند مرگ مغزي و اهداء اعضا قبل از آموزش 65.7±13.7 بود که پس از آموزش به 76.9±8.7 افزايش يافت (p<0.001).
نتيجه گيري: مطالعه حاضر نشان داد که برنامه ريزي هاي آموزشي بيشتر براي افزايش آگاهي به مرگ مغزي و اهداء عضو، در ميان کادر بهداشتي و درماني به ويژه بخش هاي اورژانس و مراقبت هاي ويژه که آغازگر فرايند تشخيص بيماران مرگ مغزي هستند، نياز است. و آموزش هاي خاص بايد از سطح دانشگاه آغاز و به صورت آموزش هاي ضمن خدمت ادامه يابد. بديهي است که اين تلاش ها، افزايش قابل توجهي در افزايش ديدگاه مثبت نسبت به اهداء عضو در ايران به دنبال خواهد داشت.