بررسي شاخص هاي آنتروپومتريك سر و صورت در گروهي از بالغين ايراني

سابقه و هدف: يكي از مهمترين مسائل در درمان ناهنجاري هاي فك و صورت اطلاع از مقادير طبيعي آنتروپومتريك در همان گروه نژادي مي باشد. اين تحقيق جهت بررسي شاخص هاي آنتروپومتريك سر و صورت بالغين سالم ايراني (30-18 سال) در گروهي از بالغين ايراني انجام گرفت.
مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي 50 مرد و 50 زن بالغ و سالم ايراني كه طبق معيارهاي كتب مرجع در هر سه بعد داراي چهره و اكلوژن طبيعي بودند و سابقه درمان ارتودنسي، تروما و جراحي زيبايي در سر و صورت نداشتند، انتخاب شدند. 19 شاخص خطي، 4 شاخص زاويه ايي و 9 نسبت در 5 ناحيه سر و صورت به روش Farkas اندازه گيري شد. جهت آناليز يافته ها بر حسب جنس و مقايسه آنها با مقادير طبيعي سفيد پوستان آمريكاي شمالي از آزمون one sample t-test و paired t-test استفاده گرديد.
يافته ها: با توجه به نسبت هاي حاصله، افراد مورد مطالعه داراي فرم سر براكي سفال با شاخص (3.5±81.7) و (2.9±81.4) به ترتيب در مردان و زنان و فرم بيني لپتورين و فرم صورت لپتوپروسوپ با شاخص (4.4±90.3) و (5±91.4 به ترتيب در مردان و زنان بودند. هنگام مقايسه با سفيد پوستان آمريكاي شمالي علاوه بر تفاوت موجود در بسياري از شاخص هاي خطي و زاويه ايي، در نسبت هاي سر و چشم در هر دو جنس و نسبت هاي صورت و بيني در زنان تفاوت معني داري بين دو نژاد مشاهده گرديد (p<0.01).
نتيجه گيري: با توجه به تفاوتهاي موجود بين دو نژاد، نمي توان مقادير طبيعي ساير جوامع را جهت درمان ناهنجاري هاي فك و صورت ايرانيان بكار برد. توصيه مي شود، مطالعات جامع تر جهت تعيين مقادير طبيعي آنتروپومتريك در نژادهاي مختلف ايراني انجام گردد.