بررسي دقت راديوگرافي دنتال پانوراميك در تعيين موقعيت و مورفولوژي ريشه دندان مولر سوم

سابقه و هدف: راديوگرافي يك ابزار پاراكلينيكي مهم جهت انتخاب روش جراحي مناسب در ناحيه فك و دهان و پرهيز از شكستگي ريشه دندان مي باشد. اين تحقيق براي بررسي دقت راديوگرافي دنتال پانوراميك جهت تعيين وضعيت دندانهاي مولرسوم در مراجعين به بخش راديولوژي واحد دندانپزشكي دانشگاه آزاد اسلامي در سال 1389 انجام شد.
مواد و روش ها: مطالعه به روش تشخيصي و بر روي 80 دندان مولر سوم انجام شد. وضعيت نهفتگي، تعداد و چسبندگي ريشه ها و انحناي ريشه قبل از جراحي توسط دو مشاهده گر روي كليشه ها و پس از جراحي توسط جراح بررسي و با راديوگرافي مقايسه شد. محدوده قابل قبول تشخيص انحناي ريشه، اختلاف در محدوده 10± درجه بين راديوگرافي و جراحي در نظر گرفته شد و قدرت تشخيصي شاخصهاي راديوگرافي با آزمون نسبتها مورد قضاوت آماري قرار گرفت.
يافته ها: 133 ريشه دندان بررسي شد. ميزان انحناي ريشه ها 21.9±154 درجه بود كه 81.2% در محدوده قابل قبول قرار داشتند. ارزش پيش بيني راديوگرافي در تشخيص نهفتگي، چسبندگي ريشه ها و تشخيص تك ريشه بودن به ترتيب 100%، 79%، 73.3% بود و جهت تشخيص نهفتگي دندان، جدا بودن ريشه ها و چند ريشه اي بدون به ترتيب 98%، 86.6% و 98% بود. بيشترين ارزش پيش بيني راديوگرافيك مربوط به تشخيص نهفتگي با 100% و كمترين مربوط به تشخيص تك ريشه بودن دندان با 73.3% بود.
نتيجه گيري: نتايج نشان داد، راديوگرافي دنتال پانوراميك دقت نسبتا بالايي در نمايش موقعيت و مورفولوژي ريشه دندان مولر سوم دارد.