ارزيابي تحمل به خشکي در برخي از ژنوتيپ هاي گندم دوروم

به منظور شناسايي لاين هاي متحمل به خشکي و غربال کردن شاخص هاي تحمل به خشکي تعداد ده لاين پيشرفته گندم دوروم به همراه رقم شاهد دهدشت در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي در دو شرايط تنش شديد و تنش ملايم خشکي در منطقه گچساران مورد بررسي قرار گرفتند. بر مبناي صفت عملكرد در شرايط تنش ملايم(YP) و تنش شديد (YS)، شاخص هاي کمي تحمل به خشکي شامل ميانگين بهره وري (MP)، شاخص تحمل (TOL)، ميانگين هندسي بهره وري (GMP)، شاخص حساسيت به تنش(SSI)  و شاخص تحمل تنش(STI)  محاسبه گرديدند. ژنوتيپ هاي شماره 1 و 6 با داشتن ميزان مولفه اصلي اول نسبتا بالا و ميزان مولفه پايين در هر دو محيط به عنوان بهترين ژنوتيپ ها انتخاب شدند. هم بستگي عملكرد بين دو محيط و شاخص هاي تحمل خشكي نشان داد كه شاخص هاي GMP و STI مناسب ترين شاخص ها براي غربال سازي ژنوتيپ هاي گندم دوروم مي باشند. نمودار چند متغييره باي پلات نشان داد كه ژنوتيپ هاي 1 و 6 در مجاورت بردارهاي مربوط به شاخص هاي تحمل خشكي يعني MP، GMP،STI  قراردارند و به عنوان متحمل ترين ژنوتيپ ها انتخاب شدند در اين تحقيق اختلاف دماي كانوپي گياه با محيط(CTD)  در سه مرحله رشد اندازه گيري گرديد كه ژنوتيپ هاي شماره 9، 10 و 6 خنك ترين محيط رشد را دارا بودند. هم بستگي مثبت و معني دار بين SSI وCTD  نشان داد كه شاخص دماي كانوپي مي تواند در تعيين ژنوتيپ هاي متحمل به خشكي نقش مهمي ايفا كند.