زمينه هاي تاريخي واگرايي فرهنگي عناصر ايراني و عرب در خليج فارس

خليج فارس با فرهنگ و هويت تاريخي اصيل و مشخص خود در ذهن پژوهشگران به عنوان يک منطقه با تمامي تعاريف ارائه شده براي آن شناخته مي شود، اما امروزه اين منطقه شاهد واگرايي در ميان کشورهاي ساحلي است. اين در حالي است که بررسي هاي تاريخي اين منطقه، تا پيش از عصر استعمار، نشان از نوعي وحدت رويه و هم گرايي در ميان قدرت هاي ساحلي دارد. طي دو قرن اخير، منطقه خليج فارس شاهد مداخلات سياسي و اقتصادي قدرت هاي فرامنطقه ايي و استعمارگر بوده که نوعي شکاف و واگرايي هويتي و فرهنگي را در منطقه ايجاد، و از آن به نفع خود بهره برده اند. امروزه با وجود آگاهي روزافزون نسبت به ماهيت تلاش هاي غرب، گذر زمان موجب رفع واگرايي فرهنگي در اين منطقه نشده است، به گونه اي که شکاف عميقي ميان عناصر ايراني و عرب در اين منطقه بروز يافته که موجب فراموشي فرهنگ اصيل و پيوستگي هاي تاريخي ساحل نشينان اين منطقه شده است. اين مقاله با رويکردي تحليلي به دنبال بررسي عوامل و زمينه هاي فرهنگي و هويتي واگرايي عناصر ايراني و عرب در خليج فارس است.