بررسي نقش پليس در پيشگيري و مقابله با قاچاق زنان و دختران

اين مقاله با هدف بررسي وضعيت قاچاق زنان و دختران در ايران و ساير کشورها، عوامل و ساختارهاي آسيب زاي اجتماعي زنان و دختران و راهکارهاي مقابله با اين عوامل از سوي نيروي انتظامي و ساير دستگاه هاي مرتبط، نگارش يافته است. روش تحقيق در اين مقاله به صورت کتابخانه اي و مبتني بر اطلاعات و مستندات حاصل از اسناد موجود در کتب و مقالات مرتبط بوده است.
نتايج اين مقاله نشان مي دهد که:
1- قاچاق زنان و دختران تجارتي پرسود است که عليرغم مجازات هاي شديدي که در ايران و ساير کشورها به همراه دارد، باندهاي مافيايي بزرگي را به خود مشغول کرده است لذا کم کاري در زمينه پيشگيري و مقابله با اين جرم سازمان يافته، مي تواند نتايج اجتماعي خطرناکي به دنبال داشته باشد.
2- در همه جوامع عوامل و ساختارهاي آسيب زاي اجتماعي زنان و دختران وجود دارند ولي ميزان آن در جوامع توسعه نيافته و در حال توسعه (جوامع فقير) بيشتر است لذا از بين بردن اين زمينه هاي اجتماعي و اقتصادي، از موثرترين اقداماتي هستند که مي توانند در راستاي مقابله با قاچاق انسان صورت گيرند.
3- هر چند نيروي انتظامي (پليس) در کشورمان، تاکنون در مقابله با جرم قاچاق انسان تلاش هاي زيادي نموده و در کنترل اين پديده در کشور نقش موثري داشته است، ليکن مقابله با عوامل آسيب زا در اين زمينه نيازمند همکاري و مشارکت نزديک و مستمر همه دستگاه هاي مسوول با يکديگر و با نهادهاي اجتماعي غيردولتي ( NGOها) از يک سو و برقراري تعاملات تنگاتنگ پليسي و قضايي با ساير کشورهاي همسايه و ذينفع از سوي ديگر است.