با سقوط رضاشاه در شهريور 1320، مشکل اصلي برخي از شهرهاي ايران، کمبود غله بود که حضور و اشغال کشور توسط متفقين و احتکار گندم توسط محتکرين را از عوامل اصلي آن مي توان برشمرد. قزوين نيز بنا به دلايل ياد شده دچار بحران نان شده بود. مساله اصلي پژوهش حاضر، بررسي توصيفي ـ تحليلي فرآيند بحران نان در اين شهر است، با توجه به اوج بحران نان در اين شهر در سال 1321، مردم به شدت در مضيقه قرار گرفته و بروز چنين وضعي، تبعات منفي در سطح شهر به بار آورده بود. دولت براي کنترل بحران، به عرضه نان هاي کوپني پرداخت، که به علت اضافه کردن برخي مواد غير خوراکي به خمير آن، از سوي نانواها، کيفيت خوبي نداشت. راهکارهاي ديگري براي کنترل بحران در سطح کشور در سال هاي 1322 و 1323، به اجرا درآمد. واردات گندم از خارج، برنامه هايي براي افزايش محصول گندم و اصلاح بذر، انتشار آئين نامه هاي غله و نان براي جلوگيري از احتکار گندم، از جمله آنهاست که با اجراي آنها دولت توانست بحران را کنترل کند. در اين ميان، شکايات متعدد مردم از کمبود و گراني نان و تلاش هاي مسوولين براي کنترل بحران، نقش مهمي در تسريع مهار بحران داشت. گزارش ها حاکي از تنزل قيمت نان از اواسط، 1322 در قزوين است.