پارگي ديافراگم يك حالت تهديدكننده حيات است كه نسبتا ناشايع بوده و اغلب به علت تروماي بلانت يا نفوذي به وجود مي آيد. اين حالت ممكن است در مراحل اوليه مورد توجه قرار نگرفته و با تاخير تشخيص آن داده شود. اين مطالعه به صورت گذشته نگر، اطلاعات پنج بيماري است كه طي سال هاي 1375 تا 1390 دچار پارگي ديافراگم شده بودند. سن اين بيماران (4 مرد و 1 زن)، بين 13 تا 63 سال (ميانگين سني 37 سال) بود. همه موارد پارگي ديافراگم در سمت چپ و علت 4 مورد آنها تروماي بلانت بود. تشخيص بيماري در 4 مورد با تاخير 3 روز تا 4 سال بوده و به علت اين تاخير 3 بيمار دچار ناتواني و 1 مورد منجر به مرگ شد. حتي با وجود انجام لاپاراتومي در مراكز ديگر (2 مورد) تشخيص با تاخير داده شد. بنابراين با وجود ناشايع بودن پارگي ديافراگم تشخيص اين بيماري مشكل مي باشد و حتي در صورت عدم دقت در حين لاپاراتومي نيز ممكن است تشخيص با تاخير داده شود، لذا داشتن شك باليني قوي، انجام گرافي هاي سريال و به موقع، دقت در اكسپلور كامل شكم و به ويژه هر دو ديافراگم در حين لاپاراتومي مي تواند به تشخيص به هنگام اين بيماري كمك كند. هدف از ارائه اين مقاله گزارشي از پارگي ديافراگم و ايرادات تشخيصي آن، به منظور جلب توجه پزشكان براي تشخيص سريع تر و درمان به موقع اين بيماران مي باشد.