ارزيابي بيان ژن هموباکس دئودنال 1 در سلول هاي توليدکننده انسولين، مشتق از سلول هاي بنيادي کارسينوماي جنيني

زمينه و هدف: درک عملکرد سلول هاي بتا در سطح مولکولي به احتمال زياد توسعه تکنيک هاي توليد سلول هاي بتا را تسهيل مي کند. اين مطالعه با هدف بررسي بيان ژن هومئوباکس دئودنال 1 (pdx-1) در سلول هاي تمايز يافته طراحي و اجرا شد.
روش بررسي: اين مطالعه بنيادي-کاربردي بر روي تمايز سلول هاي بنيادي به سلول هاي انسولين ساز انجام گرفت. محيط ثانويه حاصل از کشت پانکراس نوزاد يک هفته اي موش براي تمايز سلول هاي P19 استفاده شد. اجسام شبه جنيني (EBs) با کشت معلق 24ساعته سلول هاي P19 تشکيل شدند. براي القاي تمايز، غلظت هاي متفاوت محيط ثانويه (25%، 50%، 75% و 100%) به محيط کشت اضافه شد. جهت شناسايي سلول هاي تمايز يافته مشتق از EBs در شرايط آزمايشگاهي از رنگ آميزي ديتيزون استفاده شد. توليد انسولين-پروانسولين و رسپتور بتاي انسولين در اين سلول ها به روش ايمنوفلورسنس تعيين و بيان ژن pdx-1 به وسيله واکنش زنجيره پلي مراز-رونويسي معکوس ارزيابي شد. داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري آناليز واريانس يک طرفه و دانکن تجزيه و تحليل شدند.
يافته ها: پس از هفت روز القا، دستجات سلولي تمايز يافته ظاهر شدند. اوج پاسخ گويي تمايزي مربوط به غلظت 50% از محيط ثانويه بود. بيان ژن pdx-1 در دستجات سلولي تمايز يافته مشاهده شد. بيان نشانگرهاي انسولين-پروانسولين و رسپتور بتا در سلول هاي تمايز يافته به روش ايمنوفلورسنس اثبات شد.
نتيجه گيري: محيط ثانويه پانکراس باعث تمايز سلول هاي P19 به سلول هاي انسولين ساز شد، لذا نتايج اين مطالعه مي تواند توليد سلول هاي بتا را از سلول هاي بنيادي تسهيل نمايد.