مقايسه توانايي نظريه ذهن بين کودکان ناشنوا و شنواي 9 تا 11 سال

اين پژوهش با هدف مقايسه توانايي نظريه ذهن در کودکان ناشنوا و شنواي 9 تا 11 ساله اجرا شد. روش پژوهش پس رويدادي و جامعه آماري همه دانش آموزان شنوا و ناشنواي 9 تا 11 ساله شهرستان تربت جام بودند که از ميان آنان 30 دانش آموز ناشنوا به روش تصادفي ساده و 30 دانش آموز شنوا به روش تصادفي خوشه اي انتخاب شدند. ابزار سنجش پرسشنامه نظريه ذهن (هپي، 1994) بود. عارفي (1386)، روايي و پايايي اين مقياس را تاييد کرد. داده ها از طريق تحليل کوواريانس تحليل شدند. نتايج نشان داد بين دانش آموزان ناشنوا و شنوا در توانايي نظريه ذهن، با کنترل متغير هوش عملي تفاوت معناداري وجود دارد (P<0.01). به بيان ديگر، دانش آموزان ناشنوا در مقايسه با دانش آموزان شنوا، توانايي نظريه ذهن کمتري دارند. همچنين، مقايسه نظريه ذهن ميان دانش آموزان ناشنواي با والدين ناشنوا و دانش آموزان ناشنواي با والدين شنوا، نشان دهنده بالاتر بودن ميانگين نظريه ذهن در ناشنوايان والد ناشنوا نسبت به ناشنوايان والد شنوا بود (P<0.01). بين دختران و پسران ناشنوا و شنوا در نظريه ذهن تفاوت معنادار مشاهده گرديد (P<0.01).