به منظور بررسي روابط ميان عملکرد دانه، اجزاي عملکرد و ساير خصوصيات مرتبط با عملكرد دانه، سه رقم جو (دو پر محلي، ايذه و ماهور) تحت تاثير پنج تراكم كاشت (100، 200، 300، 400 و 500 دانه در متر مربع) مورد ارزيابي قرار گرفتند. اين آزمايش در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي با سه تكرار در ايستگاه تحقيقات كشاورزي خرم آباد در سال زراعي 87-1386 اجرا شد. نتايج نشان داد كه ميان ارقام از نظر ويژگيهاي مورفولوژيكي، اجزاء عملكرد و عملكرد دانه، تفاوت معني داري وجود داشت. در حالي که بالاترين تعداد دانه در سنبله، شاخص سطح برگ، شاخص برداشت و بلندترين ارتفاع بوته به رقم ايذه تعلق داشت. با افزايش تراکم کاشت ارتفاع بوته و طول سنبله کاهش و عملکرد بيولوژيک و تعداد سنبله در متر مربع به طور معني داري افزايش يافت اما تراکم تاثير معني داري بر عملکرد دانه نداشت، که علت آن را در حالت خود تنظيمي از طريق تغيير در پنجه زني جو مي توان جستجو نمود. رقم ماهور با متوسط عملکرد 5617 کيلوگرم دانه در هکتار و 15680 کيلوگرم بيوماس در هکتار به دليل تعداد بيشتر سنبله در متر مربع (528 سنبله) نسبت به ساير ارقام برتري داشت. عملکرد دانه با تعداد سنبله در متر مربع همبستگي مثبت و معني داري (r=0.47**) ولي با شاخص سطح برگ و وزن هزار دانه همبستگي منفي داشت. با توجه به نتايج به دست آمده تراكم 300 دانه در متر مربع براي ارقام جو مورد بررسي در شرايط ديم قابل توصيه مي باشد.