تاثير برنامه ورزشي پياده روي طراحي شده بر ميزان خستگي و زمان تحمل فعاليت در بيماران همودياليزي

زمينه و هدف: بسياري از بيماران نارسايي کليه در اثر فرآيند مزمن بيماري و درمان طولاني مدت دياليز دچار کاهش زمان تحمل فعاليت مي شوند. اين پژوهش با هدف بررسي تاثير ورزش پياده روي بر زمان تحمل فعاليت در اين بيماران انجام شد.
روش بررسي: در اين مطالعه کارآزمايي باليني 25 بيمار همودياليزي به دو گروه شاهد و مورد تقسيم شدند. گروه مداخله (12 نفر)، برنامه ورزشي پياده روي طراحي شده را به مدت 8 هفته بلافاصله بعد از اتمام جلسه دياليز به مدت 20 دقيقه دريافت مي کردند. سپس به منظور آرام سازي، ده دقيقه در تخت دراز مي کشيدند و تنفس هاي آرام و عميق را با چشمان بسته انجام مي دادند. ابزار جمع آوري داده ها مقياس شدت خستگي و چک ليست ثبت زمان تحمل انجام برنامه ورزشي در هر جلسه بود که در سه نوبت قبل از مداخله، 4 هفته بعد و در پايان هفته هشتم در دو گروه تکميل گرديد. داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري تي، کاي اسکوير، دقيق فيشر و آناليز واريانس با اندازه گيري مکرر تجزيه و تحليل شدند.
يافته ها: نتايج پژوهش اختلاف معني داري را در ميزان خستگي، بعد از 8 هفته ورزش در دو گروه نشان داد (P<0.05). ميانگين زمان تحمل فعاليت نيز در ماه اول از 17.77 دقيقه به 18.15 دقيقه افزايش يافت، اگر چه اين اختلاف معني دار نبود (P>0.05).
نتيجه گيري: ورزش پياده روي روشي کم هزينه و ايمن براي کاهش خستگي و افزايش زمان تحمل فعاليت در بيماران همودياليزي مي باشد.