مقدمه و هدف: از آنجا که در اکثر شرايط اضطراري، کارکنان خدمات اورژانس اولين افرادي هستند که حضور مي يابند، شناسايي خطر فرسودگي شغلي آنان بسيار اهميت دارد. به همين لحاظ انجام پژوهش حاضر به منظور تعيين ميزان فرسودگي شغلي کارکنان عملياتي مراکز خدمات اورژانس استان همدان ضرورت يافت.
روش کار: در پژوهش توصيفي - مقطعي حاضر، کليه کارکنان عملياتي مراکز فوريت هاي پزشکي استان همدان داراي معيارهاي ورود به مطالعه دعوت شدند. 110 نفر ابزار پژوهش که حاوي دو قسمت، مشخصات فردي و پرسشنامه فرسودگي شغلي ماسلاچ بود، تکميل نمودند.. اعتبار محتوا و صوري ابزار تاييد و ميزان r=0.88 حاصل از آزمون - بازآزمون و آلفاي کرونباخ 0.84 نشان دهنده پايايي مطلوب پرسشنامه بود.
نتايج: از لحاظ دفعات (تکرار)، ميانگين خستگي هيجاني افراد 20.85±15.00 يعني متوسط، مسخ شخصيت7.87±5.97 يعني متوسط و کفايت شخصي 22.73±7.95 يعني کم بود. همچنين از لحاظ شدت، ميانگين خستگي هيجاني آنان 24.96±17.10 يعني متوسط، مسخ شخصيت 11.85±9.48 يعني متوسط و کفايت شخصي برابر با 28.34±16.10 يعني کم بوده است.
نتيجه نهايي: وجود فرسودگي شغلي در کارکنان عملياتي فوريت هاي پزشکي استان همدان مي تواند زنگ خطري براي مديران و مسوولان خدمات اورژانس در استان همدان و احتمالا در ساير استان ها در ايران تلقي شود.